Fabuła dość naiwna, ale dużo można się tu dowiedzieć o Maorysach. Temat ten był zupełnie dla mnie obcy - przeczytałam z zaciekawieniem. Ogólnie polecam.

Rozczarowanie. Pierwszą część, czyli wspomnienia osobistego kierowcy Hitlera przeczytałam z zaciekawieniem. Aneks niestety nudnawy, te same sytuacje opisane przez kilka osób przewijają się naprzemiennie... Żeby one były jeszcze różne, ale nie - to w kółko ta sama historia... Nuda.

Nie ma tu nic o czym nie wiemy. Cukier jest zły i tyle. Za to jest tu masa sprzeczności, teorii niep­otwi­erdz­onyc­h badaniami lub też sprzecznych z najnowszymi. Ponadto nie jest to książka na polskie realia. Słabo.

Super - styl, metaforyczność, język, niebanalność, historia - mój klimat. Polecam.

Zanim do tej książki zasiadłam, to rzuciłam okiem na opinie o niej - ciekawie, ciekawie, myślę sobie..."po co takie książki powstają", "nie da się czytać", "samo zło".... ciekawie, ciekawie...I zasiadłam. I czytam. I mam nerwa, bo King zdradził już całą fabułę, łącznie z zakończeniem we wstępie. No jak tak można!No i już zonk, na samym początku. A potem? Nie jest wcale tak strasznie, ani przejmująco, ani wcale nie jest tak, że "tego nie da się czytać, bo tu samo zło w czystej postaci". Ot zwykła powieść grozy z niespotykaną fabułą. Tyle, że prawdziwa......