Kommando Puff

Autor:
Dominik W. Rettinger
Wydawca:
Wydawnictwo Świat Książki (2018)
ISBN:
978-83-8031-788-8
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.0 (5 głosów)

Jak wysoka może być cena przetrwania? Czy nawet w piekle można uratować swoje człowieczeństwo? Dramatyczne losy młodej kobiety, która, ratując się z koszmaru obozu Auschwitz-Birkenau, decyduje się pracować jako prostytutka w Kommandzie Puff, domu publicznym otwartym w 1943 przez SS w głównym obozie. Jej walka o przetrwanie i chora niebezpieczna miłość oficera SS przeplatają się z opartą na faktach relacją z obozowego życia i funkcjonowania esesmańskiego domu publicznego, nigdy wcześniej nieopisanego w literaturze.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Świetna książka. Po przeczytaniu długo zostaje w pamięci.
  • Rok 1939…, Monte Carlo, Oświęcim, Izrael • Anna- matka Wolfganga, • Eliza-wspólniczka Carla, więźniarka Auschwitz, opiekunka Magdaleny, • Magdalena-więźniarka Auschwitz, podopieczna Elizy, • Wolfgang- Niemiec, oficer, • Zbyt wiele książek o tematyce wojennej i obozowej przeczytałam, aby nie spotkać się z tematem domu publicznego na terenie Auschwitz. Pomimo tego książkę przeczytałam z zainteresowaniem. • NA PLUS: • -sporym zaskoczeniem był dla mnie sam początek powieści, nie mający nic wspólnego z okrucieństwami wojny. Monte Carlo kojarzy się tylko z bogactwem • - w Auschwitz wielu popadało w obłęd, ale D. W. Rettingerowi udało się „bardziej” niż innym ukazać, że są w końcu granice okrucieństwa, po przekroczeniu których pozostaje tylko ucieczka w obłęd. • NA MINUS: • - nie spodobało mi się zakończenie powieści. Być może nie do końca je nie zrozumiałam. • - jak dla mnie zbyt często w powieściach opartych na czasach II wojny światowej pojawiają się naziści z ludzkimi odruchami. W każdej niemal powieści pojawiają się Niemcy z iskierką dobra. W komandzie Puff to wrażliwa matka Wolfganga i sam Wolfgang. Sam D. W. Rettinger we wstępie do swojej powieści pisze o „zakłamywaniu zbrodni”. • Na koniec… na pewno sięgnę po inne książki tego autora
  • Temat kontrowersyjny, historia zachowana, książka świetna.
  • Rzadko brany na warsztat temat, mocny. Książka poruszająca, ale nie epatująca przemocą. Wyważona, głęboka treść. Powieść, którą czyta się jednym tchem, która jednak pozostawia czytelnika na długo z własnymi myślami, wspomnieniami, przemyśleniami... Polecam.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo