Świetna książka. Po przeczytaniu długo zostaje w pamięci.

Rok 1939…, Monte Carlo, Oświęcim, Izrael • Anna- matka Wolfganga, • Eliza-wspólniczka Carla, więźniarka Auschwitz, opiekunka Magdaleny, • Magdalena-więźniarka Auschwitz, podopieczna Elizy, • Wolfgang- Niemiec, oficer, • Zbyt wiele książek o tematyce wojennej i obozowej przeczytałam, aby nie spotkać się z tematem domu publicznego na terenie Auschwitz. Pomimo tego książkę przeczytałam z zainteresowaniem. • NA PLUS: • -sporym zaskoczeniem był dla mnie sam początek powieści, nie mający nic wspólnego z okrucieństwami wojny. Monte Carlo kojarzy się tylko z bogactwem • - w Auschwitz wielu popadało w obłęd, ale D. W. Rettingerowi udało się „bardziej” niż innym ukazać, że są w końcu granice okrucieństwa, po przekroczeniu których pozostaje tylko ucieczka w obłęd. • NA MINUS: • - nie spodobało mi się zakończenie powieści. Być może nie do końca je nie zrozumiałam. • - jak dla mnie zbyt często w powieściach opartych na czasach II wojny światowej pojawiają się naziści z ludzkimi odruchami. W każdej niemal powieści pojawiają się Niemcy z iskierką dobra. W komandzie Puff to wrażliwa matka Wolfganga i sam Wolfgang. Sam D. W. Rettinger we wstępie do swojej powieści pisze o „zakłamywaniu zbrodni”. • Na koniec… na pewno sięgnę po inne książki tego autora

Temat kontrowersyjny, historia zachowana, książka świetna.

Rzadko brany na warsztat temat, mocny. Książka poruszająca, ale nie epatująca przemocą. Wyważona, głęboka treść. Powieść, którą czyta się jednym tchem, która jednak pozostawia czytelnika na długo z własnymi myślami, wspomnieniami, przemyśleniami... Polecam.