Ten film trzeba obejrzeć dwa razy. • Pierwszy raz zachwyca scenerią, klimatem i grą aktorską. Dopiero drugie obejrzenie pozwala zrozumieć PEŁNIĘ bólu, którą przekazuje nam reżyser. Bo temat filmu jest bardzo trudny, choć wzięty z życia, naszego, codziennego. • Oto dziewczyna ma złożyć śluby wieczyste w zakonie. Ale dostaje jeden dzień na poznanie siostry swojej nieżyjącej mamy, na odwiedzenie grobów rodziców i na to, by pobyć w świecie poza swoim...światem. Ciotka (Kulesza) to sędzina, samotna, pogrążona w depresji kobieta. Depresję leczy alkoholem, szybkim seksem i ciętym językiem. Jak odnajdą się te dwie kobiety razem? Dokąd pójdą? Co zrobią? • Ich wspólne bycie i poznawanie zawiązuje się bardziej podczas poszukiwań grobów zastrzelonych rodziców Idy, Żydów. Ciotka znajduje mordercę i to wtedy dochodzi do konfrontacji. Konfrontacji własnych sumień, żyć, osobowości. Prawda boli i kłuje. Prawda jest trudna. • Wspaniały, prosty scenariusz. Mało słów, więcej obrazów, zatrzymań kamery, zadumy. • Film na zawsze. Klasyk.

(...) CZŁOWIEK WIE CO MA, ALE NIE WIE, CO MOŻE STRACIĆ(...). • To powieść o dwóch samotnych orbitach. A dwójce kochających się ludzi, którzy w pewnym momencie zobaczyli się w świetle dziennym i to światło ukazało prawdę. Ojciec i dziecko, córka, która przy nim dorasta. Matka odeszła i zostawiła ich samemu sobie, sama założyła zaś nową rodzinę. Asa dorasta u boku ojca i jako dziecko nie odbiera całej prawdy, ani świata jaki jest wokół niej. Żywią się codziennie u dziadków, pożyczają od nich pieniądze, ojciec mami małą wesołym i radosnym życiem kupując jej różne drobne, niepotrzebne rzeczy. Asa nie widzi tragedii w jakiej się znajduje. Alkoholizmu ojca. • Jak się dorasta u boku ojca? U boku jej narzekać, butelek, potu? Jak się widzi codzienność będąc dzieckiem? Asa jest szczęśliwa, na swój sposób, Kocha ojca całym sercem, całą sobą. On jest jej światem i orbitą, on jest punktem odniesienia. Ale dziecko dorasta i ten świat już tak pięknie nie wygląda... • Temat trudny. Uczucia podczas czytania buzują, emocje się mieszają. Raz dopinguję jednemu, za chwilę drugiemu. Gdzie jest prawda? myslałam czasem. Kto tu ma głos? • I choć jest kilka wątków zbytecznych (choćby politykowanie dziadka z ojcem), to jednak warto przeczytać.

Świetna bajka - dla każdego, starego i młodego. • Ubaw gwarantowany - no i obłędny dubbing.

A co to się dzieje w wiosce u Galów? Co to za paraliż spotkał naszych wioskowych chłopaków? Chłopaków i ich wodza, bo tego ów marazm zastał podczas moczenia nóg w misce z wodą, co miało pewnie zmiękczyć jego odciski. Jeśli można nabyć odciski będą noszonym na tarczy... Ale w tej wiosce wszystko może się zdarzyć. Nawet... UFO. Ufo, które Galowie biorą za spadające na nich niebo, czego Wódz się boi cały czas. I nagle ziszcza się fatum, jest i fioletowy ludek, a i nawet robot, jakaś dziwna machina silna ponad miarę. Ale o co w tym nalocie chodzi? Ano o magiczny napój druida Panoramixa. Bo jaki świat szeroki i długi, to o napój chodzi zawsze. Jak nie Rzymianie z obsesją w oczach walczą o niego, to się okazuje, że i galaktyczne istoty go pragną. • Niebywałe historie, dialogi i śmiechawka - na to zawsze można liczyć. Komiksy Asterix i Obelix są po prostu pewniakami.

Niezwykły dokument ukazujący Mc Queena, projektanta mody, artystę, aranżera i wizjonera jednocześnie. Aleksander od dziecka wiedział, co chce w życiu robić. Chciał zostać kreatorem mody, projektantem i krawcem. Pasjonował się sztuką ubioru. Zaliczając egzaminy i pnąc się po szczeblach fachu, odważnie pukał do drzwi ludzi znanych w środowisku mody. Do ludzi, którym pokazywał własne umiejętności. Nie bał się swoich pomysłów, ani swojego tupetu, bo "właził" w ich atelier, w ich świat i ich dumę jednocześnie. Bezkompromisowy, ale jakże skromny równocześnie. To ambicja go pchała. To wizja siebie w tym środowisku go pchała. A prawda pozakulisowa wyglądała tak, że po kilku pierwszych pokazach mody nadal był biedny i nie miał za co kupić jedzenia. Niestety. Sam za zasiłek kupował materiały. Za zasiłek, do czego nie mógł się przyznać, bo było to przestępstwem. Osoba na zasiłku nie mogła zarabiać... Losy Mc Queena to długa droga. Wyboista. Często samotna, zaszyta pracą i ucieczką od myśli i codzienności. Pochłonięcie i oddanie pracy miało na celu zagłuszenie własnych lęków. Stany depresyjne, jakie się z latami pogłębiały, często narkotyki, smutek i obsesja braku celu i sensu. Do tego doszła śmierć mamy. Mamy, najukochańszej, najbliższej, naj...