Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m0.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
| Rodzaj: | Biblioteki publiczne |
|---|---|
| Telefon: | 61 25 00 401 |
| Województwo: | wielkopolskie |
| Powiat: | poznański |
| Adres: |
Szkolna 16 62-002 Suchy Las |
| E-mail: | biblioteka@osrodekkultury.pl |
Godziny otwarcia Biblioteki Publicznej w Suchym Lesie:
Poniedziałek 9.00 – 18.00
Wtorek 9.00 – 18.00
Środa 9.00 – 18.00
Czwartek 9.00 – 18.00
Piątek 9.00 – 18.00
Wybrane soboty w roku 9.00 – 13.00
Biblioteka Publiczna w Suchym Lesie od 65 lat zajmuje się promocją czytelnictwa, przybliżając czytelnikom literaturę i propagując ideę czytelnictwa.
Bibliotekę otwarto 3 maja 1946 roku w ramach Święta Oświaty, ale za oficjalną datę przyjmuje się rok 1948, kiedy zarejestrowana została w Inspektoracie Szkolnym w Poznaniu jako Biblioteka Gminna w Suchym Lesie. Początki były niezwykle skromne: 135 książek otrzymanych z Powiatowej Biblioteki, Inspektoratu Szkolnego i Kuratorium Szkolnego w Poznaniu, przechowywanych w szafie Szkoły Podstawowej w Suchym Lesie. W latach pięćdziesiątych ub. wieku biblioteka mieściła się w Klubie Rolnika w Suchym Lesie, później w nie istniejącym już baraku w pobliżu sucholeskiego kościoła. W 1957 roku otrzymała pomieszczenia w dawnej „starej szkole” przy ul. Strażackiej, i tam miała swoją siedzibę przez prawie 30 lat. Od 1986 roku do maja 2013r. biblioteka mieściła się w budynku przy ul. Bogusławskiego 17.
Od 1988 roku sucholeska biblioteka nosi imię zmarłego w 1979 roku poznańskiego pisarza Jerzego Mańkowskiego, autora takich powieści jak: ,Anna w moim życiu”, „Najpiękniej umiera gałąź”, „Nie nauczyłem się ziemi”, „Miłość potrafi”, „Ballada sierpniowa”, „Portret dziewanny smukłej”, „Dwoje na wrzosowisku”, „Zasypany piołunem Ślad”.
27 sierpnia 1991 roku, decyzją Rady Gminy Suchy Las, biblioteka została włączona w strukturę organizacyjną Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las.
28 czerwca 2013 r. zmieniono uchwałę o utworzeniu Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las i utworzono Centrum Kultury i Bibliotekę Publiczną Gminy Suchy Las z siedzibą przy ul. Szkolnej 16.
Nowa biblioteka jest przestronna jasna, nowoczesna. Na czytelników czeka prawie 77 tys. woluminów, 1118 audiobooków, ponad 200 filmów, codzienna prasa, czasopisma, pracownia multimedialna ze stanowiskami komputerowymi z dostępem do Internetu, programów edukacyjnych, skanera, drukarki.
Biblioteka posiada dwie filie: działającą od 1975 roku w Chludowie i od 1990 roku w Złotnikach.
Od 2003 roku biblioteka w Suchym Lesie oraz jej filie są skomputeryzowane, co niezwykle ułatwia organizację pracy. Katalog jest dostępny on — line, od 2007 roku dostępna jest także usługa internetowego zamawiania książek.
Biblioteka swą działalnością obejmuje: obsługę wypożyczeń na zewnątrz, udostępnianie zbiorów na miejscu, dowożenie książek do domu osobom starszym i niepełnosprawnym, działalność informacyjną, udzielanie informacji rzeczowych i bibliograficznych, wypożyczenia międzybiblioteczne, udostępnianie czasopism, usługi ksero.
Biblioteka prowadzi działalność wydawniczą. W 2008 roku wydany zastał zbiorek poezji Krystyny Czarneckiej — Augustyniak zatytułowany „Drobiny szczęścia — tutaj?”, w roku 2009 „Fragmenty uczuć” Joanny Rutkowskiej-Zoneman, a w 2015 "Insza inszość" Andrzeja Janusza Stanisławskiego.
-
Autorka w 21 miesięcy pokonuje 2200 km busem, 34 000 km pociągiem, 3 400 km samochodem i 3000 km na piechotę. W podróży przepełnionymi składami i wyczekiwaniu na odludnych przystankach towarzyszą jej rozmówcy – ludzie, którzy wszędzie mają daleko. W oszczędnej objętości reportażu zawiera się jedynie fragment ponurej panoramy. 14 milionów Polaków jest całkowicie wykluczonych komunikacyjnie lub ma poważne problemy, by dostać się gdziekolwiek - do pracy, do szkoły, do lekarza. Po zlikwidowaniu części połączeń kolejowych i autobusowych brakuje systemowych rozwiązań, a te, które istnieją, są przestarzałe i nie przystają do rzeczywistości. W swojej drobiazgowej analizie sytuacji komunikacyjnej w Polsce reporterka pokazuje wagę publicznego transportu oraz jego lekceważenie na szczeblu państwowym. „Nie zdążę” to gorzka lektura, ale jednocześnie istotny głos w publicznej debacie.
-
Balonowa 5 to kolejny duet artystyczny Mikołaja Pasińskiego i Gosi Herby. To również książka, na której natychmiast zatrzymuje się wzrok. Czytelnicy-podglądacze składają wizytę w kamienicy przy tytułowej ulicy i po kolei zwiedzają wszystkie piętra. Kto je zamieszkuje? Słynny raper Myszka, Małpy piekące ciasto, Kot rejestrujący trele ptaków na dyktafon, Czarna Pantera na wegetariańskiej diecie i Pajęcza Orkiestra, grająca na bimbafonach i trąbopianach… i wiele innych nietuzinkowych postaci. Każdy mieszkaniec Balonowej 5 ma swoją własną przestrzeń i hobby, ale najlepiej czują się, spędzając czas wspólnie. „Tę książkę dedykujemy naszym przyjaciołom” – zaznaczają na wstępie pisarz i ilustratorka – i wszystko wskazuje na to, że z Balonową 5 mogą zaprzyjaźnić się zarówno przedszkolaki, jak i starsze dzieci. Te pierwsze – zagłębiając się w zakamarki soczyście kolorowych mieszkań. Te drugie – próbując samodzielnej lektury lekkiego, przesyconego humorem tekstu.
-
Ahmed stracił rodzinę podczas bombardowania i ucieczki z Aleppo. Również w Belgii, do której trafił, nie może czuć się bezpiecznie: staje przed wyborem między wegetacją w przepełnionym ośrodku a deportacją. Postanawia więc ukryć się i przedostać do Anglii. Max Howard ma 13 lat i właśnie przeprowadził się z rodziną do Brukseli. Bariera językowa, brak akceptacji w nowej szkole i ciągłe kłótnie z siostrą to tylko część jego problemów. Sytuacja zmienia się, gdy pewnego dnia w piwnicy odkrywa ukrywającego się młodego syryjskiego uchodźcę. Zainspirowany historią o belgijskim bohaterze ruchu oporu z czasów II wojny światowej, postanawia pomóc Ahmedowi. Ich rodząca się przyjaźń trafia na trudny czas – w Paryżu i Brukseli doszło do ataków terrorystycznych, rosną nastroje antyimigracyjne. Bohaterowie wpadają na szalony plan ratunkowy… Chłopiec znikąd z wrażliwością i umiarem podejmuje temat odwagi i zaufania w świecie zdominowanym przez stereotypy oraz strach przed nieznanym. Marsh nie tylko odzwierciedliła obawy współczesnego świata wobec uchodźców, ale również sugestywnie ukazała ich życie przed wojną i kontrastujący z nim tragizm wojennej rzeczywistości.
-
Wędrowny Zakład Fotograficzny to literacki zapis autorskiego projektu fotograficznego Agnieszki Pajączkowskiej, nawiązującego do rzemieślniczej tradycji wędrownych fotografów. Autorka - fotografka, kulturoznawczyni - od 2012 roku przemierzała latem tereny wzdłuż wschodniej i północno-wschodniej granicy Polski. Na życzenie wykonując mieszkańcom przygranicznych wiosek zdjęcia portretowe, wymieniała je na opowieści oraz jedzenie. Błądząc zdezelowanym Volkswagenem T3 po miejscach jednocześnie egzotyzowanych i spychanych na margines, autorka dotarła do głęboko ukrywanych osobistych historii i rodzinnych dramatów. Wojna, okupacja, akcja „Wisła”, rzeź wołyńska, przesiedlenia, bieda i żal – ośmieleni jednorazowością spotkania rozmówcy nie unikają bolesnych wątków. W książce nie znajdziemy zdjęć bohaterów, ale ich sylwetki, gesty, charakterystyczne naleciałości językowe Pajączkowska notuje uważnie i z wrażliwością, tworząc fascynujący reportaż o świecie odchodzącym w zapomnienie.
-
Gdyby ktoś tamtej nocy spojrzał w dół z samolotu, zobaczyłby na ziemi czarną plamę w kształcie serca. To awaria elektrowni pogrążyła w ciemności całe miasto, a wraz z nim okoliczne miasteczka, wsie i domy rozsypane wśród pól. Kawałek świata nagle zmienił się nie do poznania. Z irytującego wydarzenia, które rozmraża ludzkim bohaterom lodówki i wyłącza komputery podczas bardzo ważnej pracy, Tina Oziewicz wyłuskuje inną perspektywę. Poznajemy nocny świat zwierząt: puchacze, lisy, ropuchy, borsuki, jeże, które dzięki awarii odzyskują swój naturalny rytm życia. Dzięki lekkim, nastrojowym miniaturom widać, jak każde zwierzę przeżywa tę noc na swój sposób. Ciemność zbliża również mieszkańców osiedla, którzy wychodzą przed bloki, rozmawiają i podziwiają rozgwieżdżone niebo. Tajemniczą atmosferę książki podkreślają ilustracje Rity Kaczmarskiej – wyraziste faktury piór i futer na tle ciemnego nieba iskrzą od kolorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m2.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
