Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m0.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
| Rodzaj: | Biblioteki publiczne |
|---|---|
| Telefon: | 61 25 00 401 |
| Województwo: | wielkopolskie |
| Powiat: | poznański |
| Adres: |
Szkolna 16 62-002 Suchy Las |
| E-mail: | biblioteka@osrodekkultury.pl |
Godziny otwarcia Biblioteki Publicznej w Suchym Lesie:
Poniedziałek 9.00 – 18.00
Wtorek 9.00 – 18.00
Środa 9.00 – 18.00
Czwartek 9.00 – 18.00
Piątek 9.00 – 18.00
Wybrane soboty w roku 9.00 – 13.00
Biblioteka Publiczna w Suchym Lesie od 65 lat zajmuje się promocją czytelnictwa, przybliżając czytelnikom literaturę i propagując ideę czytelnictwa.
Bibliotekę otwarto 3 maja 1946 roku w ramach Święta Oświaty, ale za oficjalną datę przyjmuje się rok 1948, kiedy zarejestrowana została w Inspektoracie Szkolnym w Poznaniu jako Biblioteka Gminna w Suchym Lesie. Początki były niezwykle skromne: 135 książek otrzymanych z Powiatowej Biblioteki, Inspektoratu Szkolnego i Kuratorium Szkolnego w Poznaniu, przechowywanych w szafie Szkoły Podstawowej w Suchym Lesie. W latach pięćdziesiątych ub. wieku biblioteka mieściła się w Klubie Rolnika w Suchym Lesie, później w nie istniejącym już baraku w pobliżu sucholeskiego kościoła. W 1957 roku otrzymała pomieszczenia w dawnej „starej szkole” przy ul. Strażackiej, i tam miała swoją siedzibę przez prawie 30 lat. Od 1986 roku do maja 2013r. biblioteka mieściła się w budynku przy ul. Bogusławskiego 17.
Od 1988 roku sucholeska biblioteka nosi imię zmarłego w 1979 roku poznańskiego pisarza Jerzego Mańkowskiego, autora takich powieści jak: ,Anna w moim życiu”, „Najpiękniej umiera gałąź”, „Nie nauczyłem się ziemi”, „Miłość potrafi”, „Ballada sierpniowa”, „Portret dziewanny smukłej”, „Dwoje na wrzosowisku”, „Zasypany piołunem Ślad”.
27 sierpnia 1991 roku, decyzją Rady Gminy Suchy Las, biblioteka została włączona w strukturę organizacyjną Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las.
28 czerwca 2013 r. zmieniono uchwałę o utworzeniu Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las i utworzono Centrum Kultury i Bibliotekę Publiczną Gminy Suchy Las z siedzibą przy ul. Szkolnej 16.
Nowa biblioteka jest przestronna jasna, nowoczesna. Na czytelników czeka prawie 77 tys. woluminów, 1118 audiobooków, ponad 200 filmów, codzienna prasa, czasopisma, pracownia multimedialna ze stanowiskami komputerowymi z dostępem do Internetu, programów edukacyjnych, skanera, drukarki.
Biblioteka posiada dwie filie: działającą od 1975 roku w Chludowie i od 1990 roku w Złotnikach.
Od 2003 roku biblioteka w Suchym Lesie oraz jej filie są skomputeryzowane, co niezwykle ułatwia organizację pracy. Katalog jest dostępny on — line, od 2007 roku dostępna jest także usługa internetowego zamawiania książek.
Biblioteka swą działalnością obejmuje: obsługę wypożyczeń na zewnątrz, udostępnianie zbiorów na miejscu, dowożenie książek do domu osobom starszym i niepełnosprawnym, działalność informacyjną, udzielanie informacji rzeczowych i bibliograficznych, wypożyczenia międzybiblioteczne, udostępnianie czasopism, usługi ksero.
Biblioteka prowadzi działalność wydawniczą. W 2008 roku wydany zastał zbiorek poezji Krystyny Czarneckiej — Augustyniak zatytułowany „Drobiny szczęścia — tutaj?”, w roku 2009 „Fragmenty uczuć” Joanny Rutkowskiej-Zoneman, a w 2015 "Insza inszość" Andrzeja Janusza Stanisławskiego.
-
Kryminał dla dzieci? Dlaczego nie! Różowe babeczki to książka dla najmłodszych o charakterze zagadki kryminalnej. Co prawda nie ma w niej jakiejś spektakularnej zbrodni, ale akcja jest równie zaskakująca. W pewnej cukierni prowadzonej przez niejaką panią Bajaderę dochodzi do dziwnych wydarzeń. Komuś udało się zepsuć krem na jej słynnych babeczkach. Zamiast słodkiego lukru zostały okraszone jakąś ciastoliną. Kto zepsuł smakołyki i w jakim celu? Tę łamigłówkę postara się rozwiązać detektyw Lucjan Zagadka wraz ze swą rezolutną córką Lusi. Odkrycie winnych nie będzie wcale takie łatwe. Jednakże ogromna dociekliwość Lusi, a także jej racjonalne myślenie, spryt i niezawodna intuicja sprawią, że sprawcy tego okrutnego czynu zostaną ukarani. Różowe babeczki to niezwykle słodka opowiastka na pochmurne popołudnie. Jednocześnie uczy, bawi i rozwija wyobraźnię. Jest też jedną z wielu książeczek, które ukazały się w serii Poczytaj ze mną, mającej na celu wprowadzić młodego czytelnika w wielobarwny świat literatury. Zachęcamy zatem do sięgnięcia także po pozostałe publikacje z tego cyklu.
-
Główną bohaterką tej wzruszającej opowieści jest Melody Brooks, jedenastolatka o doskonałej wprost pamięci fotograficznej oraz nieprzeciętnej inteligencji. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że od urodzenia dziewczyna choruje na porażenie mózgowe. Porusza się na wózku, ponieważ nie potrafi chodzić, mówić, wyrażać wszystkich własnych myśli, ani pragnień. Jednakże dzięki swym najbliższym udaje się jej w końcu porozumieć z otoczeniem. Melody posiada w sobie ogromną siłę i wolę walki. Przede wszystkim dzięki uporowi, determinacji i pomocy konkretnych osób osiąga swoje małe sukcesy. Jest nawet zdolna podjąć rywalizację ze swoimi w pełni sprawnymi rówieśnikami. Historia Melody to pełna emocji opowieść o niepełnosprawności, braku tolerancji i zrozumienia, o wykluczeniu, lękach, ale również o bezgranicznej, rodzicielskiej miłości, o wędrówce w głąb siebie, jak i odkrywaniu nowych perspektyw rozwoju. Powieść ta była wielokrotnie nagradzana w kategoriach zarówno literatury młodzieżowej, jak i tej przeznaczonej dla dorosłych. W obecnym świecie tak często pozbawionym empatii, a pełnym przemocy i agresji stanowi lekturę obowiązkową dla każdego.
-
Maum. Dom duszy po raz pierwszy w Polsce. Maum to koreańskie słowo, które odnosi się do duchowości człowieka. Jest określeniem charakteru, emocji, umysłu, a także pamięci. Książkę autorstwa Heekyoung Kim zilustrowała Polka – Iwona Chmielewska. Publikacja ta została uznana za jedną z najbardziej wyjątkowych książek obrazkowych dla dzieci ostatnich lat. Uhonorowano ją niezwykle prestiżową, międzynarodową nagrodą Bologna Ragazzi Award 2011. Urzeka ona specyficzną wizją świata oraz odmiennością. Podejmuje temat trudny nie tylko dla dzieci, ale też dla dorosłych, bowiem w sposób niebezpośredni służy za pomoc w odpowiedzeniu sobie na pytanie: czym jest dusza? Aby zrozumieć to jedno z najbardziej uniwersalnych zagadnień naszego życia autorka posługuje się metaforą domu, biorąc pod uwagę tylko samą jego architekturę. Poprzez stworzenie swego filozoficznego poematu we współpracy z polską ilustratorką daje również do zrozumienia, że pomimo odległego dystansu międzykulturowego wcale nie jest trudno porozumieć się, wykorzystując do tego duchowe kwestie w połączeniu z płaszczyzną obrazu. Maum. Dom duszy to literatura ponadczasowa, dla czytelnika w każdym wieku.
-
Głównymi bohaterami debiutanckiej książki Nicoli Yoon są Madeline Whittier oraz Olivier Bright. Te dwie postacie tylko na pozór dzieli przepaść. Madeline choruje na bardzo rzadką chorobę, która charakteryzuje się dość ciężkim niedoborem odporności przez co, nie może nawet na krok opuścić swojego domu. Żyje dosłownie w krystalicznej bieli, którą wypełniają jedynie kolorowe okładki książek. Z uwagi na jej zły stan zdrowia musi jej to w zupełności wystarczyć. Dziewczynka jest uczulona niemalże na wszystko. Każde nowe doświadczenie może doprowadzić ją do rychłej śmierci. Szkodliwy dla niej może okazać się chociażby powiew wiatru, nowy zapach czy też przedmiot. Z kolei Olivier to żyjący w dosłownie wielobarwnym świecie krzepki, młody, energiczny chłopiec. Jednakże nie ma on zbytnich powodów do radości, ponieważ w swym rodzinnym domu przeżywa istne piekło. Brak nadziei, ból i terror to powody, dzięki którym chciałby z tego domu jak najprędzej uciec. Ale dokąd…? Właśnie to łączy obie te postacie. Niczego w swym życiu tak bardzo nie pragną jak wyrwać się z własnego dotychczasowego otoczenia. Tylko kierują nimi różne powody. Los jednak sprawia, że Maddy ma okazję poznać Oliviera. Czy uda im się porozumieć, odkryć siebie nawzajem?
-
Lucy jest spełnioną pisarką, wiodącą szczęśliwe życie w Nowym Jorku. Jest też dojrzałą matką dwójki dzieci. Jej życie ulega diametralnej zmianie, gdy Lucy trafia do szpitala. Podczas jej długotrwałego pobytu w placówce niespodziewanie bohaterkę odwiedza od lat niewidziana matka. Podczas spotkania dwóch kobiet na skutek niewinnego plotkowania o ludziach z przeszłości dochodzi do przywołania bolesnych wspomnień z okresu dzieciństwa: powrotu do czasów biedy, wykluczenia oraz rodzinnych tajemnic. Ma to jednak również charakter terapeutyczny dla ich wzajemnej relacji, ponieważ dzięki temu dochodzi częściowo do odbudowania więzi jakie powinny istnieć między matką, a córką. Ta krótka, bo zaledwie pięciodniowa relacja zdaję się być ich jednym z najintymniejszych momentów w życiu. Dzięki tej z pozoru błahej rozmowie kobiety odnajdują dawno zapomnianą już czułość, miłość i przebaczenie. Strout w sposób zachwycająco prosty oraz powściągliwy buduje niby uporządkowany świat, któremu za moment pozwala się rozpaść. W opowieści tej jednak nie ma swoistego dramatu. Autorka chce abyśmy starali się zaakceptować i zrozumieć zwyczajne ludzkie słabości.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m2.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
