• Edgar Allan Poe to bez wątpienia jeden z najlepszych pisarzy grozy. Urodzony w 1809 roku poeta i nowelista zajmował się głównie horrorem z elementami fantastyki. • Jakiś czas temu na platformie Audeo.pl można było pobrać za darmo audiobook z opowiadaniami Poe, które nosiły zbiorczy tytuł „Czarny kot”. • Zbiór składa się z trzech opowieści – „Czarny kot”, „Beczka Amontillado” i „Zdradzieckie serce”. Pierwsza z nich mówi o porywczym mężczyźnie, który z zimną krwią morduje niewinnego kota, swojego przyjaciela. Wyrzuty sumienia sprawiają jednak, że gdy widzi podobnego do swojego zmarłego towarzysza zwierzaka, postanawia go przygarnąć. Coś jednak z kotem jest nie tak… Jego zachowanie sprawia, że bohater postanawia zgładzić i tego kota, przy okazji dokonując zbrodni na swej żonie. • Druga nowela przedstawia losy narratora, który postanawia zemścić się na swoim przyjacielu. Znając jego upodobanie do alkoholi, namawia go na degustację tytułowego Amontillado. Myśl o trunku zaćmiewa umysł Fortunato, przyjaciela narratora. Nie zwraca on uwagi na sugestie powrotu. W końcu trafia w pułapkę, z której nie ma możliwości wyjścia… • Ostatnie opowiadanie, którego pierwotny tytuł to „Serce oskarżycielem”, mówi o człowieku, który mieszka ze starcem o niebieskim oku. Fakt ten dręczy głównego bohatera do tego stopnia, że postanawia zakończyć swoją męczarnię i zabija biednego starca. To jednak dopiero początek jego zmartwień – pozbył się oka, ale nie pozbył się całkowicie obecności mężczyzny, o czym przypomina mu dziwne tykanie. • Opowiadania czyta Grzegorz Przybył, który świetnie sprawdził się w roli lektora. W odpowiednich momentach podnosi głos, przyspiesza, urywa. W drugiej noweli nawet zanosi się kaszlem i śmiechem, które brzmią niesamowicie realnie, nie ma w nich krztyny udawania. Jedynym minusem, który mogłabym mu przyznać to fakt, że kreacje trzech głównych bohaterów są do siebie bardzo podobne. Przy tak małej ilości opowiadań nie przeszkadza to jednak, gorzej gdyby audiobook składał się z kilku czy kilkunastu części. • Dodatkowo przy audiobooku należy pochwalić małe wstawki muzyczne, które pojawiają się podczas słuchania. Dodają one specyficznego klimatu opowieściom i świetnie współgrają z tematyką. • Jeśli chodzi o sam tekst to jest on utrzymany w klimacie grozy. Autor postarał się o bogate opisy przeżyć wewnętrznych postaci, co jest ogromnym plusem. Poznajemy stan uczuciowy i myśli każdego z nich, głównie dzięki temu, że narracja jest pierwszoosobowa. Język opowieści jest prosty i zrozumiały, bez udziwnień i stylizacji. • Nowele są krótkie, utrzymane w podobnym stylu, który pozwala poznać kunszt autora. Bardzo przyjemnie się ich słucha. Nie ma w nich opisów drastycznych scen, są dość przyzwoite. Oczywiście, mamy tu naturalistyczne opisy jak choćby szczegółowy opis morderstwa w trzecim opowiadaniu, jednak nie obrzydzają one słuchacza, tak jak często potrafią to zrobić inne historie. • Moim zdaniem audiobook jest godny polecenia tym, którzy nie znają jeszcze twórczości Edgara Allana Poe. To wiedza na jego temat w pigułce. Poza tym sama postać autora jest na tyle interesująca, że powinniście sięgnąć po to nagranie. Audiobook jest świetnie zrobiony i krótki, tak że jeśli macie wolną godzinę to warto ją poświęcić właśnie na jego wysłuchanie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo