• Książka „Krew z krwi” porusza bardzo trudny temat, śmiertelnie chorego dziecka które potencjalnie można wyleczyć, jednak lekarstwo jest nieludzko drogie. • Ta pozycja bardzo mnie rozczarowała. • Przede wszystkim po kryminale spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Owszem, w książce poruszany jest bardzo ważny temat, ale gdybym chciała poczytać o walce rodzica z chorobą dziecka, to poszukałabym książek o tej tematyce, podczas gdy z opisu książki wynikało coś zupełnie innego. Tutaj przez 90% książki czytamy wywody ojca o chorobie jego syna Leosia. Autor skupia się głównie na rodzinnej tragedii wplata w to • morderstwa kilku osób jednakże nie rozpisuje się na temat tych morderstw. • Minus też jest taki że momentami zdania składane są tak jakbym czytała opowiadanie z gimnazjum. No i te powtórzenia które doprowadzały mnie do szału. Zakończenie zaskakujące i na pewno nieprzewidywalne. Dlatego czytelniku- jeśli spodziewasz się typowego kryminału P. Piotrowskiego to muszę cię rozczarować.
  • Warta przeczytania. Wzruszająca momentami, koncoweczka zaskoczyła
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo