• Lisa See jest amerykańską pisarką, gdzie jej korzenie znajdują się w Chinach. Urodzona w Paryżu większość swojego życia spędziła w Los Angeles. Karierę pisarką zaczęła od pracy w tygodniku literackim „Publishers Weekly”. „Vogue” czy nawet „Self” do dzisiaj udostępniają artykuły pisarki. • XVII wiek, Chiny. Poznajemy szesnastoletnią Peonie. Jako piękna kobieta zostaje wydana za mężczyznę, którego nie zna. Kilka miesięcy przed ślubem, poznaje poeta Reniego. Zakochuje się w nim bez pamięci, zapadając na „miłosną chorobę”. Ironia losa sprawia, że umiera, nie mając pojęcia, że to właśnie on był jej przeznaczony. Jednak, tradycja Chin w swoich naukach, świat zmarłych traktuje dopiero jako początek drogi. • Zdecydowanie polecam opowieść osobom, które są zainteresowaną kulturą chińską. Większość książki przepełniona jest bólem, jaki przeżywa główna bohaterka. Czyta się ją powoli i ciężko. Miałam wielki problem, żeby dotrzeć do końca. Raz z powodu długich opisów, dwa z powodu cierpienia, jakie ktoś może odczuwać. Mieszane mam odczucie do tej książki. Historia ciekawa, ale według mnie źle opisana. • [Link]
  • „Miłość Peonii” to egzotyczna i magiczna opowieść, której akcja osadzona w XVII-wiecznych Chinach, toczy się równolegle na dwóch płaszczyznach - na Ziemi i w zaświatach. • Lisa See opowiada o niezwykłych losach kobiet w różnym wieku, o ich roli i pozycji w społeczeństwie. Kobiety pojawiające się w powieści przez całe życie doświadczały brutalności i prześladowania przez władze, jednak coraz częściej wyrażają swój sprzeciw wobec obowiązującym zasadom, polityce państwa oraz przedmiotowego traktowania kobiet. • Tytułowa Peonia, 16-letnia piękna i majętna dziewczyna, już jako kilkuletnie dziecko została zaręczona ze znacznie starszym mężczyzną, którego nawet nie poznała. Choć ten sposób zaślubin jest powszechnie praktykowany, dojrzewająca kobieta nie potrafi pogodzić się z narzuconym jej przeznaczeniem. Nie godzi się na zaaranżowane przez rodziców małżeństwo i nie chce podporządkować się regułom panującym w społeczeństwie. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy Peonia zakochuje się w mężczyźnie o imieniu Ren (później okazuje się, że Ren jest jej narzeczonym, wybranym przez rodziców). Ta zakazana miłość doprowadza młodą dziewczynę do „choroby miłosnej” i w końcu do śmierci. Jednak śmierć głównej bohaterki nie jest równoznaczna z końcem historii. Otóż w tradycji chińskiej istnieje wiara w zjednoczenie dusz. W dalszej części książki poznajemy więc pośmiertne losy Peonii, a zatem jej podróże, marzenia, obserwacje rodziny i bliskich, a przede wszystkim – usilną walkę o odzyskanie ukochanego. Czy jest to jednak możliwe? Czy po śmierci bohaterka będzie w stanie odzyskać utraconą miłość i wreszcie zazna szczęścia? Jak potoczą się dalsze losy kobiet, których prawa są łamane? Co się stanie z ludnością chińską po upadku dynastii Ming i objęciu tronu przez Mandżurów? Czy kobiety wreszcie zdobędą wolność, o którą już tak długo walczą?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo