• Książka ta jest zbiorem rozmów pani Eweliny z osobami bezdomnymi, które spotkała w kilku miastach, m.in. Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu i Zielonej Górze (moim mieście co spowodowało, że tym bardziej byłam ciekawa tej pozycji). • Myślę, że bardzo dużo osób jest całkowicie obojętna w stosunku do bezdomnych. Nie zwracają uwagi mijając ich na ulicy, odpędzają, albo przynajmniej źle czują się w jej towarzystwie jeśli taka osoba podchodzi do nich i zagaduje. • A co jeśli zatrzymać się na chwilę, zapytać o ich życie, poznać ich historię, dowiedzieć się jak wygląda ich dzień, co sprawiło, że są teraz w takim a nie innym miejscu? • Autorka właśnie to uczyniła - zatrzymała się i wysłuchała. • Dzięki tej książce mamy okazję poznać tych ludzi od tej innej strony. Lektura ta z całą pewnością uwrażliwiła mnie bardziej na pewne sprawy, dała do myślenia i na pewno potrafi też nauczyć pokory, bo poznane historie uświadamiają, że KAŻDY może znaleźć się na miejscu bohaterów tej książki. • Z drugiej strony utwierdziła mnie również w przekonaniu - niestety - że alkohol to nieodłączny element bezdomności, ale czy wiemy czemu ktoś sięgał lub sięga po niego, albo czemu ktoś świadomie wybiera taki "styl" życia? Myślę, że brakuje na polskim rynku wydawniczym pozycji podejmujących taką tematykę, tym bardziej cieszę się, że poznałam ten tytuł i mam wielką nadzieję, że o książce dowie się więcej osób. • Polecam wszystkim!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo