• Ciekawa książka, o miłości, dobrych sąsiadach i życiu prostym a szczęśliwym.
  • To książka autorki, którą znam bardzo osobiście, którą kocham wręcz za cykl "Prowincji pełnej ......." , prawie wszystkiego: marzeń, słońca, gwiazd, czarów, smaków, złudzeń itd. Polecam ten 8 - tomowy cykl wszystkim, chcącym poznać, obok literackich wątków, historię Mazur z całą ich urokliwą przyrodą i zagmatwaną przeszłością. To od niej, z jej książek, uczę się Mazur, po przeprowadzce z Kujaw na Warmię. • I podobnie, jak zawsze, autorka ciekawie łączy i w tej książce historię Mazur z literacką fikcją. Swymi wydarzeniami akcja sięga połowy XIX wieku, kiedy to po rozłamie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, do Prus Wschodnich, przywędrowali pierwsi staroobrzędowcy i zbudowawszy najpierw osady, założyli klasztor w Wojnowie. coraz bardziej wrastając w tę początkowo dla nich obcą ziemię. • W powieści przeplata się teraźniejszość z przeszłością, jak zwykle dobrze udokumentowaną wspomnieniami jeszcze żyjących świadków, zapiskami i kartkami pamiętników. • Jest więc i historia Wojnowa, i klasztornych mniszek, i wojennych zdarzeń, a także dramaty, tajemnice i miłość. Ot, taki los ludzi różnych narodowości i kultur, którzy musieli nauczyć się żyć razem. • A w tle płynie malowniczo Krutynia, która jest trochę szumiącym, ale cichym świadkiem życia bohaterek - twardych życiowo kobiet z rodziny Malewanów. • Osobiście, dzięki tej książce poznałam obyczaje, rytuały i historię staroobrzędowców, o których wiedziałam tyle, że byli. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo