• Bardzo wielką radość i przyjemność czytania sprawiła mi książka Marii Rydlowej pt. „Moje Bronowice mój Kraków”. Książka ta jest cenną skarbnicą wiedzy o historii Bronowic i Krakowa. Zaintrygowały mnie szczególnie dzieje rodziny Trąbków i Rydlów wpisane w historię i literaturę Polski, widziane oczami rodowitej Bronowiczanki, Marii Trąbki, późniejszej żony Jacka Rydla, wnuka słynnego poety młodopolskiego Lucjana Rydla, uwiecznionego w dramacie „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. Maria Rydlowa jest opiekunką słynnej Rydlówki – Muzeum Młodej Polski w Krakowie, w czasie II wojny światowej była żołnierzem AK, po wojnie pracowała w Wydawnictwie Literackim. • Autorka barwnie opisuje losy swojej rodziny: kochanej babci Katarzyny, surowej, wymagającej matki Stanisławy i ojca Karola - społecznika. Dla czytelników kochających literaturę młodopolską ważne będzie przedstawienie losów bohaterów „Wesela”: Lucjana Rydla, Racheli, czyli Józefy Singer oraz Haneczki - Anny Rydlówny. Walorem książki jest także piękny literacki język oraz ciepły, nastrojowy, sentymentalny klimat wspomnień, nawiązujący do głębokich uczuć religijno-patriotyczno-rodzinnych. Każdy znajdzie w tym bogactwie treści coś dla siebie. Jest to książka dla czytelników lubiących wartościową, mądrą literaturę.acz
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo