Czyta się jednym tchem! Podobne do pierwszego memuaru, tylko opowiada o innym okresie życia - tym razem nie o dzieciństwie, a o wieku średnim i lęku przed starością. Komiksy autorki lubię nawet bardziej niż komiksy Alison Bechdel, którymi wydaje mi się że są inspirowane. Bardzo polecam!

Drugi memuar graficzny Wandy Hagedorn tym razem stworzony we współpracy z ilustratorką Olą Szmidą, opowiada o walce kobiet z narzucanymi im wzorcami społecznymi i „ukobieceniem”. Terminem tym autorka określa wszelkie ramy w które od wieków wkłada się kobiety, by nie tylko odgrywały przypisane im role, ale miały także głęboko zakorzenione poczucie walki ze swoim „niedoskonałym” ciałem, utrzymanie na siłę „młodego” wyglądu czy też postrzeganie się przez pryzmat narzucanych im przez media wzorców. • W komiksie tym podzielonym na trzy części - Twarz, Brzuch, Głowa - autorka opowiada o własnych doświadczeniach związanych z procesem starzenia się, przywołując liczne wzloty i upadki w tej krętej drodze do zrozumienia siebie i akceptacji swojego ciała. To tak naprawdę ciężki temat podany nam w formie pamiętnika zilustrowanego lekką kreską. Czytając go czujemy się jak na kawie z dobrą przyjaciółką, a jak wiemy i wtedy, mimo miłej atmosfery, nie raz zalewa nas gorycz wobec życia w ówczesnym świecie… 8/10