Twarz, brzuch, głowa:

memuar graficzny

Autor:
Wanda Hagedorn
Ilustracje:
Ola Szmida
Wydawca:
Kultura Gniewu (2021)
ISBN:
978-83-66128-56-9
Autotagi:
beletrystyka
druk
elementy biograficzne
ikonografia
komiksy
komiksy i książki obrazkowe
książki
powieści
4.7 (6 głosów)

Tym razem nie jest to opowieść zanurzona głęboko w polskiej historii, rozprawiająca się z dzieciństwem i młodością autorki w czasach PRLu. W „Twarzy, brzuchu, głowie” Wanda Hagedorn postanowiła przyjrzeć się… ukobiecaniu. „Ukobiecanie - ukułam ten termin na określenie wieloletniego i wieloetapowego procederu instruowania dziewczynek, jak być dziewczynkami według przepisu patriarchalnego”.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Czyta się jednym tchem! Podobne do pierwszego memuaru, tylko opowiada o innym okresie życia - tym razem nie o dzieciństwie, a o wieku średnim i lęku przed starością. Komiksy autorki lubię nawet bardziej niż komiksy Alison Bechdel, którymi wydaje mi się że są inspirowane. Bardzo polecam!
  • Drugi memuar graficzny Wandy Hagedorn tym razem stworzony we współpracy z ilustratorką Olą Szmidą, opowiada o walce kobiet z narzucanymi im wzorcami społecznymi i „ukobieceniem”. Terminem tym autorka określa wszelkie ramy w które od wieków wkłada się kobiety, by nie tylko odgrywały przypisane im role, ale miały także głęboko zakorzenione poczucie walki ze swoim „niedoskonałym” ciałem, utrzymanie na siłę „młodego” wyglądu czy też postrzeganie się przez pryzmat narzucanych im przez media wzorców. • W komiksie tym podzielonym na trzy części - Twarz, Brzuch, Głowa - autorka opowiada o własnych doświadczeniach związanych z procesem starzenia się, przywołując liczne wzloty i upadki w tej krętej drodze do zrozumienia siebie i akceptacji swojego ciała. To tak naprawdę ciężki temat podany nam w formie pamiętnika zilustrowanego lekką kreską. Czytając go czujemy się jak na kawie z dobrą przyjaciółką, a jak wiemy i wtedy, mimo miłej atmosfery, nie raz zalewa nas gorycz wobec życia w ówczesnym świecie… 8/10
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo