• Dobra, prosta filozofia dla dzieci/młodzieży; lekka, barwna, o książkach, tajemniczym kocie ale i przyjaźni.
  • Będąc w ciągu czytania powieści japońskich autorów, 'O kocie, który ratował książki' podobało mi się bardziej niż oblegana do bólu 'Zanim wystygnie kawa'. Nie szukajmy w książce Sosuke Natsukawy logiki ani jakiejś zborności, bo nie jest to tutaj kompletnie istotne. Ale fantazyjne, wręcz bajkowe elementy, czyste emocje - to dodaje książce ciepła i uroku. Autor nie sili się na szczegółowe objaśnianie, nie spieszy się, pozwala niejako czytelnikowi samemu dotrzeć do istotnych wniosków. Przyjemna jest również postać głównego bohatera Rintaro - piękna wewnętrzna przemiana, na którą się decyduje to powiew świeżości w raczej przewidywalnych, podobnych tego typu historiach. Interesującym bohaterem zbiorowym są także tytułowe książki, które nadają ton każdemu z poszczególnych rozdziałów. A gdybym w przyszłości pokusiła się kiedykolwiek o drugiego kota, z pewnością nazwę go Tora.
  • krótka bajka azjatycka - spodziewałam się czegoś zupełnie innego
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo