O kocie, który ratował książki

Tytuł oryginalny:
Hon o mamorō to suru neko no hanashi
Autor:
Sosuke Natsukawa
Tłumacz:
Anna Zalewska
Wydawcy:
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2032)
Flow Books (2023)
ISBN:
978-83-240-7379-5, 978-83-240-9432-5
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
3.3 (7 głosów)

Dla wszystkich, którzy kochają książki i nie chcą, żeby zniknęły Antykwariat Natsuki to miejsce niezwykłe. Miłośnicy czytania znajdą tu książki z duszą i spokój do lektury. Gdy nieoczekiwanie właściciel przybytku umiera, księgarnię dziedziczy jego nieśmiały i introwertyczny wnuk Rintarō. Wśród uginających się od grubych tomów półek, w przyćmionym świetle i w wirującym kurzu zjawia się gadający kot. Rudy, pręgowany, o szmaragdowych oczach. To on wciąga Rintarō w niebezpieczną grę. Razem wyruszają w podróż przez cztery labirynty, aby uratować ginące książki, odnaleźć sens i radość życia. Czy tajemnicze spotkania, niezwykła wyprawa i egzystencjalne pytania odmienią życie Rintarō? Czy odkryje, na czym polega nieskończona i nieodgadniona siła miłości? Czy pokona samotność i czy finalnie uratuje książki przed wyginięciem? Magiczna przyjaźń, filozoficzne pytania, potęga wyobraźni i hikikomori, który kocha czytać. Opis wydawcy
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Dobra, prosta filozofia dla dzieci/młodzieży; lekka, barwna, o książkach, tajemniczym kocie ale i przyjaźni.
  • Będąc w ciągu czytania powieści japońskich autorów, 'O kocie, który ratował książki' podobało mi się bardziej niż oblegana do bólu 'Zanim wystygnie kawa'. Nie szukajmy w książce Sosuke Natsukawy logiki ani jakiejś zborności, bo nie jest to tutaj kompletnie istotne. Ale fantazyjne, wręcz bajkowe elementy, czyste emocje - to dodaje książce ciepła i uroku. Autor nie sili się na szczegółowe objaśnianie, nie spieszy się, pozwala niejako czytelnikowi samemu dotrzeć do istotnych wniosków. Przyjemna jest również postać głównego bohatera Rintaro - piękna wewnętrzna przemiana, na którą się decyduje to powiew świeżości w raczej przewidywalnych, podobnych tego typu historiach. Interesującym bohaterem zbiorowym są także tytułowe książki, które nadają ton każdemu z poszczególnych rozdziałów. A gdybym w przyszłości pokusiła się kiedykolwiek o drugiego kota, z pewnością nazwę go Tora.
  • krótka bajka azjatycka - spodziewałam się czegoś zupełnie innego
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo