• Jim Qwilleran ma ponad 45 lat na karku, cierpi na brak kobiety, dostał nakaz eksmisji, mole zjadają mu krawaty i na dokładkę praca go nie satysfakcjonuje. Zresztą czy dziennikarz śledczy może być zadowolony z angażu do działu o sztuce? To może chociaż ucieszy go przeniesienie na kierownicze stanowisko… nowego dodatku o wnętrzarstwie? • Qwilleran na wieść o decyzji szefa omal nie spadł z krzesła. Jednak już w trakcie przygotowań pierwszego numeru „Stylowych Wnętrz” nowo poznane środowisko intryguje dziennikarza. Zaś po tym, jak czasopismo zostaje wplątane w aferę kryminalną, Qwilleran nabiera wiatru w żagle i przy okazji wykonywania obowiązków służbowych, prowadzi własne śledztwo. • Pomaga mu jak może sprytny i inteligentny kot syjamski. Kot pewnie więcej by pomógł, gdyby jego pan był bardziej domyślny… • Jest też i ładna, bystra dziewczyna. Choć z tymi bystrymi to nigdy nic nie wiadomo… • Druga część z serii „Kot, który…” Świetna lektura. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo