• " Macierzyństwo budzi w większości kobiet to, co najlepsze ". • Jennifer Worth • Najczęściej najpierw czytam książkę a później oglądam film , którego scenariusz oparto na kanwie powieści. Tym razem stało się inaczej. Rok temu miałam przyjemność oglądania serialu BBC pod tytułem "Z pamiętnika położnej". Zobaczyłam dwa sezony z sześciu istniejących a historie londyńskich położnych zafascynowały mnie na tyle,że zaczęłam szukać pierwowzoru serialowego hitu w języku polskim. • Trochę poczekałam w bibliotecznej kolejce i wreszcie pod koniec maja mogłam się delektować czytaniem. Delektować bo książkę czyta się jednym tchem. Jest to opowieść o ciężkiej pracy położnych, odbierających porody w domach rodzących we wschodnim Londynie w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku . • Jennifer Worth to angielska pianistka , położna i pisarka , żyjąca w latach 1935 do 2011r. Przez ponad dwadzieścia lat, począwszy od roku 1950, pracowała jako położna w londyńskiej dzielnicy biedy East End. Swoje doświadczenia i wspomnienia spisała w książce " Zawołajcie położną ". • Jest to powieść wyjątkowa - dla kobiet i o kobietach. Opowiada o ciążach, porodach, połogach i macierzyństwie. Blaskach i cieniach kobiecości. O życiu rodzinnym w ciężkich powojennych czasach. O ciężkiej pracy położnych, młodych dziewczyn , stawiających pierwsze kroki w zawodzie oraz doświadczonych akuszerek - anglikańskich zakonnic. Wszystkie one mieszkają w Domu Nonnata . Odbierają w domach porody, służą pielęgniarską pomocą mieszkańcom East Endu, uczą kobiety jak być matkami, żonami. • East End lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku to londyńska dzielnica slamsów, biedy i nędzy, dzielnica głównie dokerów i ich rodzin oraz prostytutek. Powojenny czas gdzie oddziały szpitalnianych porodówek dopiero pomału się tworzą , czas bez pigułki anty­konc­epcy­jnej­. Położne mają pełne ręce roboty i w dzień i w nocy. • Główną bohaterką jest młodziutka Jenny - być może Autorka . Szybko zaprzyjaźnia się z koleżankami po fachu i zakonnicami. Każda z tych kobiet , pielęgniarka, położna i środowiskowa , jest inna, każda ma inne pochodzenie, inną historię życia. • Razem tworzą zgrany zespól niosących pomoc i wsparcie . Są szanowane przez mieszkańców dzielnicy, z uśmiechem witane każdego dnia gdy na swoich rowerach przemierzają ulice. Swoich podopiecznych znają doskonale i razem z nimi przeżywają kłopoty , zmartwienia i troski a także te radosne chwile. • Praca położnej , pielęgniarki była niezwykle ciężka w tamtym czasie w domach pełnych ubóstwa a nawet nędzy. Brakowało elementarnych rzeczy by higienie ich pracy stało się zadość . • Każdy poród to wyzwanie, nie wiadomo z czym przyjdzie im się zmierzyć. Każda kobieta jest inna ale każda liczy na ich pomoc w przyjściu na świat swojego dziecka. Każda kobieta to też całkiem inna historia życia i pochodzenia ale większość z nich nie poznała nic więcej jak biedę East End. • Nad tą książką i popłaczecie się i pośmiejecie. Jest pełna humoru ale też smutku , pełna miłości i rodzinnego szczęścia a także zawiłości ludzkich losów. To historia nas wszystkich prawie sto lat temu. • Londyńskich slamsów East Endu już nie ma i nie ma też położnych ruszających na rowerach na wezwanie do rodzących czy potrzebujących. Szkoda? może jednak trochę mi szkoda :-) • Tak na prawdę wolę żyć w tych czasach ale uwielbiam wspomnienia, zwłaszcza takie jak te spisane przez Jennifer Worth :-) • Książka jest w miękkich oprawkach ze skrzydełkami a liczy sobie 428 strony. Czuję niedosyt. • To wspaniale spisana historia londyńskich położnych z lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku.To wspaniała i wyjątkowa podróż w czasie. • Gorąco polecam Wam i książkę i serial.
    +2 trafna
  • Świetnie się czyta. Realistyczny obraz pracy położnej w Londynie w latach 5o-tych XX wieku. Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo