• Książkę bardzo dobrze się czyta, świetnie lekkie pióro. Pięknie opisane Zakopane lat 30 - tych XIX wieku.
  • Świetnie opowiedziana historia rodziny Hoffmanów, z lekkim nawiązaniem do tragicznego wydarzenia w Tatrach. Opisy miejsc, przyrody i gór ruszają wspomnienia o miejscach odwiedzanych w Zakopanem i Tatrach.
  • Szkoda, że nie można dać 0 gwiazdek. Przeczytałam do połowy i nie dałam rady dalej. Książka zdecydowanie nie dla tych, którzy szukają wartkiej akcji w układzie: trup i poszukiwanie mordercy bez wstawek z wulgarnie wg mnie opisanym seksem u fotografa. Przeplatanki bardziej i mniej odległa przeszłość oraz teraźniejszość tylko gmatwały fabułę. Może na końcu książki okazałoby się, że ma to sens ale nie zaciekawiło mnie nic żeby to sprawdzić i brnąć dalej.
  • Katarzyna Zyskowska po raz kolejny nie rozczarowała.W cudowny sposób oddała w swojej powieści klimat Zakopanego lat trzydziestych.Przerzucając kolejne kartki wędrowałam z bohaterami górskimi szlakami poznając jednocześnie życie tutułowej Hoffmanowej.Morderczyni ? Czy moze ofiary nieszczęsliwych zdarzeń?To już dowiecie sie państwo sami czytając tę ksiązkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo