• Piąta część z ,,Opowieści z Narni". Moim zdaniem była wspaniała i pełna przygód. • Polecam!!!
  • Piąty tom "Opowieści z Narni". • Akcja "Konia i jego chłopca" toczy się w czasach, kiedy na tronie Ker-Paravelu zasiadali królowie Piotr oraz Edmund i królowe Zuzanna oraz Łucja. Dla Narni były to szczęśliwe lata pokoju i dobrobytu. • Jednak w niedalekim Kalormenie tyrański władaca aż cały gotuje się z rządzy zawładnięcia sąsiednimi państwami. Doskonała okazja do podboju pojawia się wraz z namiętnością (nieo­dwza­jemn­ioną­, rzecz jasna) następcy tronu w Kalormenie, dzikiego księcia Rabadasza do królowej Zuzanny. • Równocześnie Kalormen opuszcza potajemnie czwórka uciekinierów - ksieżniczka Arawis, ubogi Szasta oraz Hwin i Bri - mówiące konie, które za młodu zostały uprowadzone z Narni. Uciekinierzy przypadkiem poznają złowrogie plany księcia Rabadasza. Aby uratować Archenlandię i Narnię, muszą tam dotrzeć szybciej od dobrze wyszkolonej i zdecydowanej na wszystko kalormeńskiej armii. • Powieść od pierwszej do ostatniej strony trzyma czytelnika w napięciu. Jest to wspaniała, przygodowa, trochę baśniowa książka, o odwiecznej walce dobra ze złem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo