• Osoba żyjąca nieustannie z poczuciem, że wszyscy inni naokoło mogą o niej rozprawiać, ferować wyroki i etykietować z wyjątkiem jej samej – powie w końcu dość. To zwyczajnie ludzkie, dlatego dla mnie książka Moniki Jaruzelskiej nie potrzebuje dodatkowego uzasadnienia. Punktem wyjścia jest przecież dobrze nam znana sytuacja gombrowiczowska: być głupim tylko dlatego, że głupi mają cię za głupiego. Nawet jeśli ktoś nie czeka na „Kronosa” z wypiekami na twarzy, to niechęć do przyprawiania gęby w ramach terroru tzw. opinii publicznej nie jest mu raczej obca. • Pełny tekst recenzji pod linkiem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie
    +2 wyrafinowana
  • Ta książka nie jest typową autobiografią, autorka kreśli na jej stronach historię swego dzieciństwa, okresu dorastania i dojrzewania, bardziej barwną i ciekawą niż przeciętnego równolatka. Będąc ukochaną córka „takiego” ojca miała możliwość kontaktu z ciekawymi osobistościami z różnych zakątków świata. Mimo okoliczności pozostała osobą normalną w kontaktach z rówieśnikami i dorosłym życiu. Postawiła sobie za cel wybór odpowiedniej drogi życia, własnej drogi, aby oddzielić od siebie przeszłość. • Cyt. „Od przeszłości nie da się uciec – ale można ją od siebie oddzielić”/ • Książka podobała mi się , dobrze się czyta. Krótkie rozdziały, sporo humoru i widoczny dystans do siebie czyni Panią Monikę osobą interesującą i sympatyczną . • Zachęcam do przeczytania, naprawdę warto :)
  • Bardzo podobała mi się książka ''Towarzyszka panienka'' czekałam na nią w kolejce i się doczekałam. Ciężko jest być córką znanej osoby i jeszcze tak konwersyjnej. Ja jestem żoną wojskowego i rozumie ja w jej dzieciństwie. Czytałam wcześniej jej drugą książkę "Rodzina'' i obie są dobre. Czekam na następną pani Moniko.
  • Bardzo ciekawa książka, warto przeczytać.
  • Jakim ojcem był generał Jaruzelski? Jaką córką była Monika? Auto­biog­rafi­czna­ opowieść Moniki Jaruzelskiej to pełna ironii i dowcipu opowieść o dorastaniu u boku sławnego ojca. Okazuje się, że niełatwo być córką generała. Zarówno, gdy się jest nieśmiałą nastolatką, jak też dojrzałą kobietą, idącą przez życie z „gorącym” nazwiskiem. (nota wydawcy)
  • Jakim ojcem był generał Jaruzelski? Jaką córką była Monika? Auto­biog­rafi­czna­ opowieść Moniki Jaruzelskiej to pełna ironii i dowcipu opowieść o dorastaniu u boku sławnego ojca. Okazuje się, że niełatwo być córką generała. Zarówno, gdy się jest nieśmiałą nastolatką, jak też dojrzałą kobietą, idącą przez życie z „gorącym” nazwiskiem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo