• Tytuł: Cztery łapy • Producent: Nasza Księgarnia • Wiek: 6+ • Liczba graczy: 2-8 • Czy uda ci się wskazać mięsożercę i roślinożercę? Na pewno. Spróbuj jednak zrobić to, gdy o punkty walczą też inni gracze, a na stole pojawiają się karty z minusami. Gra Cztery łapy właśnie tego od ciebie oczekuje! • Celem graczy jest zdobycie jak największej liczby kart. By to zrobić należy łapać za żetony, oceniając, które z nich odpowiadają temu, co pojawiło się na wyłożonych kartach. Gracze wyciągają ze swojej talii jedną kartę i równocześnie z innymi kładą ją na stole. Każda z nich przedstawia zwierzę i jego specyfikę. Może to być mięsożerca lub roślinożerca, zwierzę dzikie lub udomowione. Należy zorientować się, których kart jest więcej na stole i chwycić odpowiedni żeton. Utrudnieniem są karty specjalne, które odejmują od puli kart odpowiednią liczbę konkretnych rzeczy i wtedy zupełnie inaczej należy policzyć karty. • Grę stworzył Marc Fresquet Martínez. Ilustracje do polskiej edycji wykonała Nikola Kucharska. Jestem wielką fanką jej rysunków, są charakterystyczne i bardzo dopracowane, przyciągają szczegółami i kolorami. Zawsze widać w nich ogromną staranność, a jej styl jest nie do podrobienia. • Cztery łapy rozwijają spostrzegawczość i refleks. Uczestnicy muszą wykazać się szybkością i uważnością. Gra uczy rywalizacji i współzawodnictwa. Jest też pomocna w treningu logicznego myślenia i skupienia, gdy na stole pojawiają się karty specjalne i należy zweryfikować wszystkie inne wyłożone rzeczy. Ma też element edukacyjny – młodsi mogą poznać, które zwierzęta są mięsożerne, a które roślinożerne. • Cztery łapy to krótka i przyjemna gra z prostymi zasadami. Nikt nie powinien mieć problemu z ich zrozumieniem, już po pierwszej rundzie rozwiewają się wszelkie wątpliwości. W sam raz na wieczór ze znajomymi lub rodziną. Polecam, jeśli lubicie niedługie rozgrywki i chcecie się dobrze bawić.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo