• Książka warta polecenia . Pokazuje jak dorośli i mądrzy ludzie potrafią zniszczyć życie dziecka, które nieświadome jest niszczone i w wielu przypadkach dochodzi do tragedii.
  • Jak dorośli mogą zniszczyć życie 7-letniej dziewczynce.
  • "Należy do mnie" to bardzo życiowy, emocjonujący, bolesny, poruszający i łamiący serce dramat psychologiczny. Pod piękną okładką skrywa się dramat rodzinny. Dramat, w którym najbardziej cierpi dziecko. A zaczęło się tak niewinnie... • Tutaj nic nie jest takie, jak nam się wydaje. Kłamstwa, niedomówienia, manipulacje, brak szczerości. Każdy z bohaterów coś ukrywa, nosi jakieś brzemię i z czymś się zmaga. Autorka ukazuje, jak nieprzepracowane traumy z przeszłości, mają wpływ na teraźniejszość. Ukazuje, jak kruche jest ludzkie szczęście i jak jeden nierozważny krok może spowodować lawinę nieszczęść. Uokazuje też, że od miłości do nienawiści jest tylko jeden mały krok. Bohaterowie zostali genialnie wykreowani. Przeżywałam z nimi całą gamę emocji i uczuć. A zakończenie mnie zszokowało i zaskoczyło. Mimo że powieść porusza trudne i ważne tematy, to czyta się szybko i wciąga od początku do końca. Powieść skłania do przemyśleń i refleksji. Warto przeczytać. Polecam.🥰♥️
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo