• Majstersztyk. Tak tą książkę lubię, że sobie chyba ją nawet kupię.
  • „Sprzedawczyk” to bez wątpienia niebywale inteligentna, zabawna, ale również przepełniona sarkazmem z mnóstwem złośliwości satyra, dotycząca amerykańskiej kultury oraz kwestii związanych z rasizmem. Przedstawia mentalność amerykańskiego społeczeństwa z przymrużeniem oka. Jest też wyśmienitą parodią „czarnuchów” o „czarnuchach” i nie tylko. • Akcja powieści rozgrywa się na przedmieściach Los Angeles w niewielkiej miejscowości o nazwie Dickens. Tytułowy bohater w zasadzie jest rolnikiem, choć trudno jest mu się początkowo do tego przyznać. Wychowywał go ojciec – psycholog. Choć może trudno momentami było to nazwać wychowaniem. Czasami bowiem traktował on swego syna jako „królika doświadczalnego” w swoich często kont­rowe­rsyj­nych­ badaniach o charakterze psychologiczno-społecznym. Przez cały swój żywot ojciec zapewniał go o tym, że jego pamiętniki z czasem rozwiążą ich problemy finansowe. Wkrótce później jednak Sprzedawczyk przekonuje się, że było to jedno wierutne kłamstwo. Kiedy ojciec ginie w policyjnej strzelaninie nie pozostaje mu nic innego, jak tylko zapłacić rachunek za jego pośpieszny pogrzeb. Bohater rozczarowany swoim dotychczasowym życiem, jak i stanem, w jakim znalazło się jego rodzinne miasto podejmuje się karkołomnego zadania. Chce przywrócić miasto Dickens z powrotem na mapę, z której w sposób niewyjaśniony zwyczajnie wcześniej zniknęło czy też zostało wymazane. W związku z tym nawiązuje kontakt z niejakim Sorgo Jenkinsem, ostatnim żyjącym członkiem Klanu Urwisów, i z jego udziałem ma zamiar dokonać ponownej naprawy istniejące świata. W miejscowym liceum dokonuje segregacji. Ma zamiar także na nowo wprowadzić niewolnictwo. Nie zdaje sobie jednak z prawy z tego, że doprowadzić go to może jedynie przed oblicze Sądu Najwyższego Ameryki. • Polecam tą genialną powieść, kwestionującą prawdę na temat amerykańskiego społeczeństwa. Jest wprost poruszająca. Może warto sięgnąć po audiobook „Sprzedawczyka” w wykonaniu Jarosława Boberka. Myślę, że jego interpretacja tego tekstu nie ma sobie równych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo