• Po śmierci siostry bliźniaczki, Karolina, pełna oddania lekarka pogotowia, postanawia odejść do Ferrinu – świata równoległego, który istnieje w jej wyobraźni. Rytuał przejścia otwiera przed nią drzwi do wymarzonej krainy, w której dziewczyna, zwana tu Anaelą dell’Iderei, jest Pierwszą z Przepowiedni, bohaterką Wielkiej Gry rozpoczętej przez ferrińskich bogów. Początkowo wszystko wydaje się jej wielką przygodą. Gdy jednak zaczynają ginąć najbliżsi przyjaciele, gdy sama doprowadza do ich śmierci, przygoda przeradza się w samobójczą misję. Anaela staje się obiektem walki między siłami dobra, które uosabia książę Reikan dell'Soll, i siłami zła w osobie znienawidzonego władcy Darrakii, Sellinarisa, pożądającego władzy absolutnej. Dziewczyna stopniowo odkrywa prawdę. Jej przeznaczeniem jest odnaleźć Drugiego i Trzeciego z ferrińskiej przepowiedni i za cenę życia dokonać ostatecznego wyboru.
    +2 pouczająca
  • Moim zdaniem chaotyczna i bezsensowna. • A,z gorszym wątkiem romantycznym chyba nigdy się nie spotkałam.Poza tym bohaterka jest za stara.Chociaż niby ma 28 lat zachowuję się i momentami myśli jak dziecko.Utwierdziłam się tylko w przekonaniu,że Polacy nie potrafią pisać fantastyki.Jednak czytając odnosiłam wrażenie,że książka dużo bardziej skupia się na rozterkach miłosnych Karoliny. Całej akcji jest za dużo i wszystko za szybko się dzieje. Jeden wątek jeszcze się dobrze nie skończył,a już zaczął się drugi. Przez to nie idzie nic zrozumieć.Koniec roczarowujący i szczerze podziwiam osobę,która(jeśli takowa istnieje) przeczytała wszystkie książki z tej serii.
  • Książka wchłonęła mnie w magiczny sposób. Przeczytałam ją dwa razy i mogłabym czytać wciąż od nowa. Jest pełna emocji. Czytając widzimy bohaterów, zdaje się nam, że czujemy, to co oni. Odczuwamy ich rozpacz, złość, miłość, walkę, pragnienie spokoju i bezpieczeństwa, łzy, ból, radość i śmiech...i chce się więcej, chce się być tam z nimi.
  • Śmiechu warte
  • Niesamowita, wciągająca, niepozwalająca się oderwać. • Przedstawienie Ferrinu, jako magicznej krainy w której możemy spotkać elfy, krasnoludy czy smoki. Ciekawy był również pomysł z Cieniami, czyli jednorożcami, które towarzyszyły niektórym bohaterom.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo