• Osiedle RZNiW w obliczu innych wątków tematycnzych Mroza to kompletnie odjechane czterysta stron dramatu społecznego jaki odbywa się na osiedlu. Dariusz Sodkiewicz - Deso otrzymuje wiadomość o zaginięciu Izy Mikulskiej. Wraz z Żabą i innymi ziomalami podejmuje temat i z dnia na dzień odkrywa coraz ciekawsze karty w całej układance. Jako przedstawiciel kultury hiphopu i towarzyszącej temu aurze nie ma lekko zarówno w obliczy psów jak i miejscowych gangów. Sprawy wymykają się spod kontroli, kiedy musisz liczyć jedynie na siebie... Świetna próba podwójnego narratora. Akcja przeplatana jest rozprawą sądową, która niczym karma dla kota pokazuje mini odcinki wydarzeń jakie miały faktycznie miejsce zanim Deso wpadł w tarapaty. Użycie najbardziej wulgarnych zwrotów i slangu młodzieży osiedlowej tylko podkręca klimat tej książki i ktoś kto ma duży dystans do polskiej łaciny zrozumie, • że jest ona nieodzownym fragmentem tej akcji.
  • Jedna z lepszych książek Autora. Bardzo szybko się czyta. Wciąga, pokazuje życie na polskim blokowisku. Nie wszystko jest jednak takie, jak się wydaje i jakim być powinno... Czyli tradycyjnie, zbrodnia i intryga, które trzymają w napięciu do samego końca.
  • Do końca trzyma w napięciu. Bardzo szybko się czyta bo treść tak wciąga.
  • Szczerze byłem pozytywnie zaskoczony treścią ksiązki o ludziach z blokowisk. Podobał mi się zastosowany żargon z tamtych czasów oddający ich atmosferę. Fajna i ciekawa. Polecam
  • Baja dla grzesznych dzieci.
  • Mróz ma bardzo ciekawe pomysły na powieści. W Osiedlu RZNiW pokazuje problemy z jakimi borykają się nastolatkowie. Pierwszy skręt, browarek, slangi i osiedlowy hip-hop. Wciąga i zasakuje na każdym kroku.
  • To moja druga przeczytana książka Mroza. I jest całkiem niezła. Klimat ciekawy - hip-hop, ówczesny slang, muzyka, dobrze oddane opisy sytuacji, ubioru tamtych lat. Nieco banalna fabuła, ale ogólnie czyta się dobrze, nawet wciąga.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo