• brak 7 stron od kartki 433 do 438
  • Bardzo mi się podobała. To pierwsza powieść tego autora, którą przeczytałam i jestem zachwycona, niedługo zabieram się za kolejną część. Czyta się świetnie, nie można się oderwać, a gdy to już się uda... nie można doczekać się ciągu dalszego. Świetnie zarysowane postacie, tło historyczne bliskie mojemu sercu, trochę przygody, zgrozy wojny, nie brak humoru. Treści opowiadać nie będę, bo trzeba koniecznie przeczytać.
  • Na czwórkę z minusem. Nie porywa jak inne książki tego autora
  • Remigiusz Mróz w innym wydaniu niż prawnicze political fiction. Dwóch braci, dwie historie. Starszy, Bronisław, zaatakował starszego stopniem i może zostać za postawiony przed sądem wojskowym. Młodszy jest zaaferowany zaręczynami i tym, jak powiedzieć ojcu, że narzeczona jest Żydówką. Wszystko zmienia się 1 września w momencie niemieckiej napaści na Polskę. Zaczyna się walka o życie, honor i Polskę.
  • Polecam trylogię Remigiusza Mróz Parabellum. Przeczytałam 1 część Prędkość ucieczki. I jestem pod ogromnym wrażeniem pióra tego pisarza. Czasy wojny i losy bohaterów w nią wplecione, przedstawione są w tak zaskakujący sposób, że trudnojest oderwać się od tej książki. Nie trzeba zachęcać do jej czytania, bo jak tylko zaczniecie to nie sposób przerwać .......
  • Tytuł: Parabellum: Prędkość ucieczki • Autor: Remigiusz Mróz • Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica • Data wydania: 10 września 2013 • Liczba stron: 411 • Remigiusz Mróz – absolwent Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie oraz doktorant na tejże uczelni. W jego dorobku znajduje się 6 utworów. Każda jego książka ma wysokie oceny. • Pierwszy tom świetnego cyklu Parabellum. • Powieść wyszła spod lekkiego pióra. Strony bardzo szybko przechodzą z prawej ręki do lewej. Wykonanie jest w stu procentach bardzo dobre. Autor dopracował każdy detal. Wydaje się, że tematyka jest trochę nudnawa, ale utwór został sfabularyzowany, a fakty historyczne ciągle jemu towarzyszą. • Sierżant Bronisław Zaniewski pobił swojego przełożonego, chorążego Chwieduszko. W tym samym czasie jego młodszy brat, Stanisław, zaręcza się z Żydówką. Jego ojcu trudno jest to zaakceptować. Postanawia z nią oraz wujkiem Holzerem uciec do Francji przed wojną. Będą musieli przedrzeć się przez Niemcy, co wydaje się niełatwym zadaniem. Po drodze mają wiele przygód. Czy wszystko pójdzie po ich myśli? • (...) zawsze twierdził, że żołnierze w plotkowaniu biją na głowę nawet siedzące w kościele stare baby. • Bardzo ciekawym zabiegiem było dodanie tabeli stopni w Wehrmachcie oraz SS w latach 1934-1940. Dzięki temu możemy użyć słowa kapitan zamiast Hauptmann. • Głównych bohaterów jest masa, aczkolwiek według mnie warto przyjrzeć się Christianowi Leitnerowi. Bardzo trudno go zdefiniować, ponieważ ludność niemiecka w czasach II wojny światowej znana była z okrucieństwa, lecz on ma swój kodeks moralny, traktując ludzko Żydów. Uważam, że celowo został on stworzony, aby ukazać kontrast pomiędzy dobrym, a złym żołnierzem. Jest on dla mnie najciekawszym bohaterem tej książki. • Przed czytaniem spodziewałem się nudnej historii. Na szczęście grubo się pomyliłem, gdyż (jak wcześniej wspomniałem) historia jest tłem, aby pokazać, że postacie muszą walczyć o życie oraz swoją godność. Utwór niesie ze sobą bardzo dużo wartości, m.in. wierną przyjaźń oraz miłość za wszelką cenę. Powieść jest od dziś jedną z moich ulubionych.
  • Powieść czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Gdy miałam wolną chwilę to wracałem do niej, aby móc jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Strasznie mnie wciągnęła. Remigiusz Mróz stworzył świetną historię. • Jestem zachwycona tą książką, naprawdę polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo