• Łukasz Barczyk polski scenarzysta i reżyser. Jest absolwentem wydziału reżyserii łódzkiej filmówki. Zadebiutował rok po ukończeniu studiów filmem pt. „Patrzę na ciebie Marysiu”, za który otrzymał nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Poza wcześniej wspomnianym filmem „Patrzę na ciebie Marysiu” jest również reżyserem i scenarzystą „Przemiany”, „Nieruchomy Poruszyciel”, Italiani” oraz „Hiszpanka”. • „Hiszpanka” przedstawia, jak sam autor podkreśla, fikcyjną opowieść przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego. Głównym bohaterem jest tutaj m.in. Ignacy Jan Paderewski polski pianista i polityk. Książka opowiada historię grupy jasnowidzów i spirytystów: Anne B, Doktora Manfreda Abuse i Rudolfa Funka. Doktor Abuse, który służy dla Armii Pruskiej chce zaszkodzić polskiemu narodowi, poprzez mentalny atak, na samego Ignacego Jana Paderewskiego, natomiast Anna B oraz Rudolf Funk, z pomocą Towarzystwa, chcą „Mistrza” ochronić i sprowadzić bezpiecznie do Polski. • „Postacie to może nierzeczywiste, lecz ich pierwowzory żyły wtedy w Polsce i znaleźć się mogły w centrum Powstania.” • „Hiszpanka” jest powieścią wielowątkową, historia przedstawiona jest z punktu widzenia różnych postaci, co dało, że dosłownie wcielałam się w danego bohatera. Książka jest ciekawie napisana, mnie wciągnęła w swój świat. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam, bo miło spędziłam z nią czas. Szczerze dziwię się, że ma niską ocenę, ale ile ludzi tyle opinii, trzeba się z tym liczyć. „Hiszpanka” ma zaledwie 100 stron, więc szybko ją pochłonęłam. Jest ładnie wydana, na końcu książki znajdują się zdjęcia postaci, które grały główne role w filmie. Dzięki tej książce zobaczyłam w internecie zwiastun filmu, szczerze powiedziawszy bardzo mnie zaintrygował i jeśli tylko będzie mi dane, to nie zaprzepaszczę okazji i go obejrzę. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo