• Bohaterką powieści jest Anna, którą rodzice wbrew jej woli wysłali do szkoły we Francji. Zostawia przyjaciół, a w obcym kraju czuje się zagubiona i samotna. Nowe miejsce, środowisko, ludzie - musi zmierzyć się z tym sama. Jak sobie poradzi? • "Anna i pocałunek w Paryżu" to takie czytadełko dla nastolatek - mówi o usam­odzi­elni­eniu­ się, pierwszych miłościach, trudnych relacjach z rodzicami i rówieśnikami. Ma jednak przy tym swój przekaz. Autorka świetnie obrazuje jak ważna jest rozmowa. Gdyby ludzie potrafili ze sobą rozmawiać, to uniknęliby wielu problemów i niedomówień. Uświadamia także, że dom to nie jest miejsce, a ludzie. • Powieść jest lekka, przyjemna, ale też... (brakuje mi określenia) - przeciętna? Na pewno jest to idealna propozycja dla nastolatków, przed którymi czekają nowe wyzwania. Dla tych, którzy szkołę już dawno skończyli, jest to dobra opcja na przerywnik w czytaniu ciekawszych książek.
  • Anna i pocałunek w Paryżu to piękna historia młodych ludzi, którzy na przekór przeciwnością losu, postanowili spróbować stworzyć związek. Choć książka błądzi utartymi ścieżkami, jednak ma w sobie urok. Jest piękna, romantyczna i znakomicie oddaje klimat pierwszej miłości. • więcej na---> [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo