• "Dowód" Ebena Alexandra był książką rzeczywiście przełomową. Urzekła mnie wówczas jego niesamowita historia podróży jaką odbył poza granice życia i śmierci. Dzięki śmierci klinicznej, której doświadczył mógł na chwile zajrzeć do świata nieba, w które wcześniej raczej nie wierzył. "Mapa nieba" jest zbiorem zawierającym niesamowite historie ludzi, którym też udało się dotknąć tajemnicy nieba, ale nie w sposób tak oczywisty jak wcześniej Ebenowi. Muszę powiedzieć, że po jej lekturze czuję pewien niedosyt... W zasadzie to jestem zawiedziona. Owszem publikacja ta zawiera skrótowe relacje osób, które w swym życiu rozstały się z osobami sobie bliskimi, ale nie doświadczyły bezpośredniego "kontaktu" z tym drugim wymiarem. Spodziewałam się więc zupełnie czegoś innego... Aczkolwiek Eben Alexander w sposób niezwykle dociekliwy stara się w niej wyjaśnić oraz przekonać czytelnika do tego, aby uwierzył w to, że świat, w którym obecnie żyjemy ma jeszcze jeden wymiar. Ten głęboko skrywany, czysto duchowy, który jest przez nas od czasu do czasu mimo wszystko wyczuwalny.
  • Strona 222 i 223: • "Dar świadomości umożliwia nam samodzielne poszukiwanie prawdziwej natury umysłu oraz naszych osobistych związków ze wszystkim, co istnieje. • Odpowiedzi wszyscy nosimy w naszym wnętrzu."
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo