• Dobry kryminał, który trzyma w napięciu! Do tego wątki psychologiczne, które próbujesz zrozumieć i rozgryźć. Kto jest zabójcą? Czy zabójca znał ofiarę? Dlaczego zabił w taki sposób? Wiele pytań, za którymi kryje się przerażająca historia. • Z dużą przyjemnością i jeszcze większą ciekawością zabieram się za drugą część! Polecam.
  • Jeden z lepszych kryminałów, które dotychczas przeczytałam. Bardzo wciągająca i zapierająca dech w piersiach. Zabawni i wyraziści bohaterowie. Polecam na bezsenne noce.
  • Zaczęło się dość przyzwoicie czli treść wzbudziła zainteresowanie, ale potem było już tylko gorzej.Od książek tego gatunku oczekuję sporego przywiązania, że myślę co dalej i dlaczego, i czuję strach lub podobne emocje, tu tego mi zabrakło, spokojnie odrywałam się od lektury, która nie zaprzątała mi całkowicie głowy. Brakowało mi wzrostu napięcia, postaci jakieś dziwne, a dialogi nieco sztuczne:"proszę pana,proszę tego nie czynić...",jedna z bohaterek siedziała na pieńku, a wstała z krzesła, i takie tam. Może sama końcówka przyniosła nieco wrażeń. Lektura nieobowiązkowa!
  • Bez rewelacji. Mało przekonująca, ale można przeczytać w wolnej chwili.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo