• A teraz trochę z literatury regionu warmińsko - mazurskiego i znana, bardzo lubiana , cieszącą się zasłużoną sympatią - nasza olsztyńska pisarka Helena PIOTROWSKA - z urodzenia Mazurka, ale od najmłodszych lat mieszkanka stolicy Warmii, była tancerka Zespołu Pieśni i Tańca Olsztyn, długoletnia instruktorka zajęć tanecznych w Olsztynie i innych miejscowościach Warmii, reportażystka a przede wszystkim pisarka - biografistka i monografistka. . • Wnikliwie opowiada o życiu prywatnym, zawodowym i społecznym swych bohaterów, gromadzi ogromny materiał dokumentalny . A bohaterowie jej biografii - to ludzie, którzy byli lokalnymi autorytetami w swych działaniach. Jest też autorką pięknych opowieści o zwykłych ludziach, czego przykładem jest ta książka. • Jej książki są pięknie wydane, moc materiału faktograficznego i bogactwo fotografii. • Helena Piotrowska - CZYŻBY DIABEŁ OSTATNIĄ SKRZYNIĘ OTWORZYŁ? • Bohaterowie tej książki to Polacy z różnych regionów kraju, których los rzucił po 1945 roku na Warmię i Mazury. Autorka spisała ich dzieje, przeprowadzając z nimi bezpośrednie rozmowy. Praca nad książką trwała prawie 10 lat, a bohaterowie mówiąc o swoich przeżyciach, przybliżają czytelnikowi wydarzenia II wojny światowej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo