• Muszę zaznaczyć, że swoją przygodę z Panem Potworem rozpoczęłam od drugiego tomu, ale podczas lektury nie miałam poczucia zagubienia w fabule ponieważ autor na samym początku wprowadził nas w najważniejsze wydarzenia z poprzedniej części. • Główny bohater John to nastolatek mieszkający w Clayton, który toczy wewnętrzną walkę ze swoją drugą naturą, którą sam nazywa: "Pan Potwór". • Po tym jak zabił seryjnego mordercę (demona), który grasował w jego miasteczku, drugie oblicze Johna przebudziło się i pragnęło kolejnych ofiar, krwi i morderstw. • John wraz ze swoją matką i ciotką prowadzą dom pogrzebowy. Kontakt ze zmarłymi i ich ciałami zaspokaja żądze nastolatka, tak samo jak podpalenia oraz ustalone przez niego zasady, których stara się trzymać. • Okazuje się jednak, że w miasteczku pojawił się kolejny morderca, który tym razem upodobał sobie na ofiary kobiety. • John pragnie zapolować i na niego, gdy odkrywa kim jest morderca i uświadamia sobie, że znów ma do czynienia z demonem robi wszystko by z nim wygrać ale zarazem nie przegrać wewnętrznej walki między dobrem a złem. • Bardzo podobał mi się pomysł na głównego bohatera socjopatę i to w jaki sposób został on i jego problem przedstawiony. • W książce obserwujemy jak nastolatek toczy wewnętrzną walkę między swoim dobrym uosobieniem a czystym wcieleniem zła oraz to jak stara się za wszelką cenę nie wyróżniać z tłumu i być zwyczajnym dzieciakiem. • Książkę wręcz pochłonęłam. "Pan Potwór" trzyma w napięciu, intryguje i wciąga w swoją historię. • Znajdziemy tu też kilka mocniejszych scen i opisów, które z pewnością niektórych mogą poruszyć i wcale nie mówię tu o wiadrach krwi i nieprzeciętnej przemocy. • Jedyna rzecz, której mogę się przyczepić to to, że ja osobiście wolałabym, żeby autor pozostał w świecie rzeczywistym i zrezygnował z motywu demonów i istot pozaludzkich, wtedy historia ta byłaby jeszcze bardziej przerażająca. • Naprawę polecam tę książkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo