Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?

Tytuł oryginalny:
Comment parler de livres que l'on n'a pas lus
Autor:
Pierre Bayard
Tłumacz:
Magdalena Kowalska
Wydawca:
Państwowy Instytut Wydawniczy (2008-2015)
Wydane w seriach:
Biblioteka Myśli Współczesnej
ISBN:
978-83-06-03154-6, 978-83-03154-6
Autotagi:
druk
historia
książki
5.0 (2 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Esej Bayarda to refleksja na temat książek nieczytanych, a zarazem zachęta do twórczego odbioru dzieł literackich. Autor wyróznia książki których nie zna, które przekartkował, zna ze słyszenia i te zapomniane. Wszystkie rodzaje "nie czytania" są przedstawione na konkretnych przykładach i w kilku sytuacjach: w wielkim świecie, przed profesorem i pisarzem (najlepsze!) oraz z ukochaną osobą. • Jeśli ktoś z Was znalazł się w takiej sytuacji, gdy musiał powiedzieć coś o książce nieczytanej to koniecznie musi przeczytać tą publikację! • Przydate dla wszystkich i w każdej sytuacji! Wart przeczytania! Czyta się łatwo, miło i niestety za szybko (człowiek chce więcej!)
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Zgłoś problem
Nadzór pedagogiczny - biblioteki szkolne Poznań PBP
Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało arkusz kontroli w zakresie prawidłowości organizacji i funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Informacje o kontroli: • Kontrola dotyczy sprawdzenia zgodności z przepisami prawa funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Kontrolę należy przeprowadzić w publicznych: szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych (z wyłączeniem szkół policealnych oraz szkół dla dorosłych). • Kontrolą należy objąć 25% wskazanych powyżej szkół, w okresie listopad 2016 r. – kwiecień 2017 r. • Kontrolą należy objąć rok szkolny 2016/2017. • Arkusz kontroli [Link]
Kultura wobec postępu i modernizacji Poznań PBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
Psychologia zaburzeń
Dziecko na cyfrowym odwyku
Dezinformacja
Sztuka oceniania
W służbie królowej
Pomocnik nauczyciela wspomagającego
Czerwony głód
foo