Formacje policyjne w Polsce na przestrzeni ponad stu lat:

Ewolucja organizayna, zakres uprawniń, praktyczn aspekty aktywności

Inne tytuły:
Formacje policyjne w Polsce na przestrzeni ponad stu lat T. 1
Wydawca:
Wydawnictwo Instytutu Pamięci Narodowej (2025)
ISBN:
978-83-8376-471-9
Autotagi:
druk
książki
Źródło opisu: Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Pile - Katalog główny

Historia formacji porządku publicznego w Polsce to obszar intensywnie eksplorowany przez historyków, prawników, politologów i socjologów, w dalszym ciągu szereg kwestii pozostało jednak niezgłębionych. Ewolucja organizacyjna, zakres uprawnień, praktyczne aspekty aktywności to tematy wciąż aktualne. Publikacja ma na celu pogłębienie stanu wiedzy historycznej i prawnej dotyczącej funkcjonowania polskich formacji policyjnych począwszy od 1919 r. aż do czasów współczesnych. Istotnym aspektem badawczym jest kultura organizacyjna formacji, której kształt uzależniony był od systemu prawno- organizacyjnego państwa. W zależności od przyjętych rozwiązań konstytucyjnych formacje policyjne chroniły obywateli przed naruszeniem ich praw zarówno przez współobywateli, jak i funkcjonariuszy organów państwa. Natomiast w przypadku systemu totalitarnego organy policyjne służyły przede wszystkim sprawującym władzę i stanowiły narzędzie do permanentnej inwigilacji oraz kontroli obywateli. Przejmując władzę w Polsce, komuniści doprowadzili do deformacji sytemu ochrony prawnej obywateli, w tym formacji policyjnych, co skutkowało nagminnym naruszaniem praw człowieka oraz rozkładem społeczeństwa obywatelskiego. Autorami tekstów są zarówno młodzi pracownicy nauki, jak i osoby o istotnym dorobku naukowym z zakresu historii policji.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo