Bezpieczna więź:

jak wychować pewne siebie, empatyczne i odporne psychicznie dziecko

Tytuł oryginalny:
Raising securely attached kids
using connection-focused parenting to create confidence, empathy, and resilience,
Autor:
Eli Harwood
Tłumacz:
Aleksandra Żak
Wydawca:
Wydawnictwo Esprit (2025)
ISBN:
978-83-68536-17-1
Autotagi:
druk
książki
podręczniki
poradniki

To nie jest książka o tym, jak być idealnym rodzicem. To książka o tym, jak być wystarczająco dobrym – dla dziecka i dla siebie, by zbudować z nim bezpieczną i trwałą więź. Wychowanie w bezpiecznej więzi to nie to samo co rodzicielstwo bliskości. To żaden nowy trend, tylko najstarsza znana nam mądrość – mądrość ciepłych relacji międzyludzkich. W tej książce Eli Harwood – terapeutka znana jako @attachmentnerd – pomaga rodzicom odetchnąć z ulgą i udowadnia, że wychowanie w bezpiecznej więzi jest dla każdego. Z pomocą tej książki: – przerwiesz pokoleniowe schematy i traumy, żeby stworzyć bezpieczną więź z twoim dzieckiem, – nauczysz się reagować na trudne emocje z empatią i bez wyrzutów sumienia, – poznasz konkretne wskazówki, jak budować bliskość i stawiać granice z miłością, – opanujesz język przywiązania, który pomoże Ci lepiej komunikować się z dzieckiem, – nauczysz się regulować swoje emocje, by być dla dziecka bezpieczną przystanią, – zbudujesz dom, w którym emocje są mile widziane, a nie tłumione. Eli Harwood jest licencjonowaną terapeutką, autorką bestsellerów i cenioną edukatorką z niemal dwudziestoletnim doświadczeniem w pomaganiu ludziom w przetwarzaniu traum relacyjnych i rozwijaniu bezpiecznych więzi ze swoimi dziećmi.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo