Puszcza domowa:

co kryje Kampinos

Autor:
Adam Robiński
Wydawcy:
Wydawnictwo Czarne (2024)
IBUK Libra (2024)
Wydane w seriach:
Sulina
ISBN:
978-83-8191-904-3, 978-83-8191-931-9
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
4.3 (3 głosy)

Czym jest puszcza? Gdy człowiek słyszy to słowo, od razu stają mu przed oczami majestatyczne dęby, których korony zasłaniają niebo. Stare i grube albo martwe i gnijące. Musi być ciemno i wilgotno. Gdzieś w tle przebiegnie łoś, a nocą zawyją wilki. A to przecież zupełnie nie tak. Mówiąc o puszczy, nie można mieć na myśli tylko drzew. Bo puszcza to tak naprawdę mozaika. Na przykład boru, bagna i łąki. Mogą się w niej kryć średniowieczne grodzisko na skraju wielkiego moczaru i zgliszcza tartaku, gdzie słychać jeszcze echa wielkiej wojny. Albo most, na którym biesiadowali kiedyś mieszkańcy nieistniejącej już wsi. Czy piwnice, w których trzymali kiszonki, a w których dziś zimują gacki. Mieści się w niej też uczucie, które sto lat temu zakiełkowało pośród mokradeł między parą obiecujących naukowców. I sosnowy las, który razem zasadzili na progu europejskiej stolicy, gdy ta dopiero podnosiła się z ruin. A potem obwołali go parkiem narodowym. Tym wszystkim jest Puszcza Kampinoska, zielona siostra Warszawy. źródło opisu: materiały wydawcy
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Puszcza domowa. Co kryje Kampinos • Autor: Adam Robiński • Moja ocena: 7/10 • „Puszcza domowa” to niezwykle interesujący reportaż, w którym Adam Robiński z czułością, ale też reporterską dociekliwością, przybliża czytelnikowi świat Kampinoskiego Parku Narodowego. Autor pokazuje puszczę nie tylko jako obszar przyrodniczy, ale także jako przestrzeń pełną historii, ludzkich losów, dawnych mitów i współczesnych problemów. • Robiński z pasją i uważnością opisuje zarówno codzienne życie przyrody, jak i losy ludzi, którzy z tą ziemią byli lub są związani. To opowieść o miejscu na styku cywilizacji i dziczy, o świecie, który wciąż pozostaje blisko nas, choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy. Reportaż zwraca uwagę na detale, których zwykle nie zauważamy – zapach torfowisk, rytm drzew, ciszę przerywaną śpiewem przyrody. • Język autora jest przystępny, a zarazem bogaty w refleksje i poetyckie obserwacje. Choć książka nie ma wartkiej akcji, to nadrabia to klimatem i atmosferą skupienia – lektura pozwala zwolnić, zatrzymać się i spojrzeć na naturę z innej perspektywy. • „Puszcza domowa” to pozycja, która może zainteresować nie tylko miłośników przyrody, ale również tych, którzy lubią literaturę podróżniczo-reporterską. Dla mnie była to lektura wartościowa i poszerzająca horyzonty – dzięki niej dowiedziałem się o wielu aspektach Kampinosu, o których wcześniej nie miałem pojęcia. • Zdecydowanie polecam – zwłaszcza tym, którzy szukają spokoju, refleksji i chcą odkryć dziką przyrodę niemal na wyciągnięcie ręki. • ** 23:13 * 26.10.2025 * 96/2025 *
    +2 pouczająca
  • Pasjonująca książka o Puszczy Kampinoskiej - aż się chce natychmiast pojechać i zobaczyć wszystko to, co zostało tam opisane.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo