Woda:

chlupiące historie, które bawią i uczą

Tytuł oryginalny:
Wasser - Geschichten zum Planschen, Staunen und Forschen
Autor:
Susanne Orosz
Ilustracje:
Meike Töpperwien
Tłumacz:
Ewa Kochanowska-Szlęzak
Wydawcy:
to. tamto (2022)
ToTamto (2022)
ToTamto - Wydawnictwa Czarna Owca (2022)
Wydawnictwo Czarna Owca
ISBN:
978-83-8252-042-2
Autotagi:
beletrystyka
druk
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań

Celem publikacji jest pobudzenie zainteresowania problematyką wody i przekazanie informacji w pouczającej, ale lekkiej formie. Opowieści zawarte w tej wartościowej książce pokazują, jak ważny dla ludzi, zwierząt i przyrody jest błękitny żywioł. I że zajmowanie się nim przysparza mnóstwa radości.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Czy Wasze pociechy zastanawiały się kiedyś jak powstaje śnieg, dlaczego tak ważne jest codzienne nawadnianie się albo skąd się bierze powódź? Właśnie dla takich małych odkrywców przyrody Susanne Orosz przygotowała zbiór osiemnastu opowiadań z wodą w roli głównej, które pomogą odpowiedzieć na te i inne nurtujące ich pytania. • Woda. Chlupiące historie, które bawią i uczą to dobry początek edukacji dzieci w zakresie podstaw ekologii, świadomości klimatycznej i szacunku do przyrody, a lekka forma opowiadań i kolorowe ilustracje autorstwa Meike Töpperwien umilają te lekcje. Książka polecana jest dla dzieci w wieku 6-8 lat, ale i starsi mogą dowiedzieć się z niej czegoś nowego.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo