Krew świętych i jej tajemnice:

św. January, św. Patrycja, św. Pantaleon, św. Wawrzyniec, św. Filomena, św. Cyriak Rzymski i inni

Autor:
Henryk Bejda
Opracowanie:
Agnieszka Gracz
Wydawca:
Dom Wydawniczy Rafael (2019)
ISBN:
9788366250147
Autotagi:
druk
książki
publikacje religijne
3.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Neapol nosi miano urbs sanguinum – „miasto krwi”. Ponoć przechowywanych w nim było 200 ampułek z krwią świętych. Gdy 21 marca 2015 roku najbardziej znaną na świecie relikwie krwi św. Januarego trzymał w swych rękach papież Franciszek to „Krew w połowie się rozpuściła, co pokazuje, św. January kocha naszego papieża i Neapol”. W październiku 1979 roku w przypadku Jana Pawła II, krew się nie rozpuściła. (Str.61.) Ciekawe jak zachowała by się ampułka z krwią Św. gdyby trzymał ją w rękach Kard. Stanisław Dziwisz lub Abp Sławoj Leszek Głódź. Wg autora w Madrycie jest w jednym miejscu prawdziwy rarytas „740 relikwiarzy w których przechowywane są relikwie 2000 świętych”.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo