Krew świętych i jej tajemnice:

św. January, św. Patrycja, św. Pantaleon, św. Wawrzyniec, św. Filomena, św. Cyriak Rzymski i inni

Autor:
Henryk Bejda
Opracowanie:
Agnieszka Gracz
Wydawca:
Dom Wydawniczy Rafael (2019)
ISBN:
9788366250147
Autotagi:
druk
książki
publikacje religijne
3.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Neapol nosi miano urbs sanguinum – „miasto krwi”. Ponoć przechowywanych w nim było 200 ampułek z krwią świętych. Gdy 21 marca 2015 roku najbardziej znaną na świecie relikwie krwi św. Januarego trzymał w swych rękach papież Franciszek to „Krew w połowie się rozpuściła, co pokazuje, św. January kocha naszego papieża i Neapol”. W październiku 1979 roku w przypadku Jana Pawła II, krew się nie rozpuściła. (Str.61.) Ciekawe jak zachowała by się ampułka z krwią Św. gdyby trzymał ją w rękach Kard. Stanisław Dziwisz lub Abp Sławoj Leszek Głódź. Wg autora w Madrycie jest w jednym miejscu prawdziwy rarytas „740 relikwiarzy w których przechowywane są relikwie 2000 świętych”.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo