Sułtan Bizancjum

Tytuł oryginalny:
Bizans sultanı
Autor:
Selçuk Altun
Tłumacz:
Dorota Haftka-Işık
Wydawca:
Wydawnictwo Sonia Draga (2018)
ISBN:
978-83-8110-483-8, 978-83-8110-482-8
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
3.7 (3 głosy)

Oficjalne źródła dotyczące historii Bizancjum podają, że stary cesarz Konstantyn XI. zmarł z mieczem w dłoni broniąc murów stolicy przed osmańskim najeźdźcą. Niektórzy historycy twierdzą jednak, że zbiegł on na pokładzie genueńskiego statku, jaki w ostatniej chwili wyrwał się z rąk Turków. Po upadku Konstantynopola (Stambułu) ciało cesarza nie zostało odnalezione. 555 lat po zdobyciu Stambułu, trzech tajemniczych mężczyzn kontaktuje się z żyjącym w dzielnicy Galata wykładowcą uniwersyteckim. Należą oni do tajnej organizacji założonej w celu wypełnienia testamentu zmarłego w 1475 roku we Włoszech ostatniego cesarza Bizancjum. Przedstawiają oni będącemu wybitnym szachistą młodemu człowiekowi dowody na to, że jest on potomkiem rodu Konstantyna XI. i ogłaszają go cesarzem Bizancjum na uchodźstwie – Konstantynem XV. By móc stanąć na czele organizacji oraz zarządzać należącym do niej majątkiem mężczyzna musi wypełnić ostatnie postanowienie testamentu. Aby jednak poznać jego treść czeka go sześcioetapowy egzamin. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Powieść napisana ładnym językiem, czasem dość kwiecistym, ale to zupełnie nie przeszkadza. Dużo tu historii Bizancjum, opisów zabytków, ale przedstawione tak, że nie jest to nużące. Napisana w pierwszej osobie i , co ciekawe, bohater często zwraca się do osoby z autorytetem, która jest autorem powieści. • Dobrze się czyta.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo