Epoka milczenia:

przedwojenna Polska, o której wstydzimy się mówić

Autor:
Kamil Janicki
Wydawca:
Znak Horyzont - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2018)
ISBN:
978-83-240-4210-4
Autotagi:
druk
książki
publikacje popularnonaukowe
4.0 (6 głosów)

Poruszająca książka bezkompromisowego historyka Czy o "takich" tematach w ogóle powinno się pisać? Po co wyciągać "te" brudy na światło dzienne? Nie lepiej "to" zostawić? Kamil Janicki odpowiada w swojej najnowszej książce: "Nie, nie lepiej". Pisać wprost to obowiązek historyka. Gwałt? Rzecz jasna winna jest kobieta. I to ona musi udowodnić, że jej opór był "nieprzerwany, rzeczywisty i niesymulowany". Molestowanie dzieci? Niemożliwe, bo przecież "ich świadectwa przed sądem są dla znawcy zupełnie bezwartościowe". Obmacywanie na ulicach, seksualne wykorzystywanie w pracy? Nękanie? Dewiacje? Zboczenia? "Przecież u nas w kinie nawet całusa nie zobaczysz. wszystko cenzurują". Lektura Epoki milczenia to odkrywanie świata ukrytego za kotarą pozornej cnotliwości, konwenansów i mieszczańskiego tabu. Odkrywanie Rzeczpospolitej pełnej hipokryzji, nigdy nieukaranych zbrodni, ludzkiej krzywdy i lekceważącego rechotu dziennikarskich hien.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka o kwestiach, które teraz są głośne - molestowanie, pedofilia, wykorzystywanie seksualne, prostytucja nieletnich. Jednak okres, który obejmuje książka, to II Rzeczpospolita, kiedy kwestie moralności i podejścia do wyżej wymienionych tematów były zupełnie inne (np. syn bogatego i ustosunkowanego fabrykanta mógł sobie pozwolić na bardzo dużo, ale już jego siostra musiała być czysta jak łza bez specjalnych kontaktów z mężczyznami przed ślubem).
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo