Każdy został człowiekiem

• 

  Manuskrypt
  Każdy został człowiekiem • Autor: Piotr Nesterowicz • Moja ocena: 8/10 • „Każdy został człowiekiem” to mocny i poruszający reportaż, który skłania do refleksji nad doświadczeniem dorastania w powojennej Polsce. Piotr Nesterowicz przedstawia losy kilkorga bohaterów, których śledzimy od dzieciństwa aż po dorosłość. Prostota konstrukcji książki — linearna narracja skoncentrowana na indywidualnych historiach — okazuje się jej siłą. Autor subtelnie, ale konsekwentnie pokazuje, jak duży wpływ na życie opisywanych postaci miała propaganda komunistyczna, ale również bieda, alkoholizm i brak perspektyw, które char­akte­ryzo­wały­ realia lat 50. w Polsce Ludowej. • Najbardziej poruszyły mnie opisy powszechnej nędzy, społecznego przyzwolenia na drobne kradzieże oraz wszechobecnego alkoholizmu — zjawisk nie tyle marginalnych, co wręcz systemowych. Nesterowicz unika jednak łatwego moralizowania, zamiast tego ukazując, jak ideologiczna indoktrynacja kształtowała wyobrażenia bohaterów o przyszłości, często zderzając się boleśnie z brutalną rzeczywistością. Szczególnie wyrazisty jest tu rozdźwięk między idealizowanym obrazem świata, wpojonym młodym ludziom przez system, a dorosłym życiem, które okazało się dalekie od obietnic i wzorców. • Styl pisarski autora zasługuje na szczególną uwagę — Nesterowicz pisze językiem oszczędnym, ale wyrazistym. Nie epatuje patosem, nie sili się na stylistyczne ozdobniki — jego narracja jest przejrzysta, a przez to sugestywna. Takie podejście przywodzi na myśl najlepsze tradycje polskiego reportażu literackiego: autor nie ocenia, nie tłumaczy się za swoich bohaterów, nie stawia siebie w centrum opowieści. Daje im głos, jednocześnie kreśląc tło społeczne i historyczne z dużą precyzją i odpo­wied­zial­nośc­ią. • W efekcie powstaje książka, która nie tylko przybliża realia powojennej Polski, ale również stawia pytania o tożsamość, dojrzewanie, lojalność i marzenia, które musiały zostać skonfrontowane z rzeczywistością społeczno-polityczną. To przykład reportażu głęboko humanistycznego, dalekiego od publicystyki, a bliskiego świadectwu epoki. • Polecam tę publikację każdemu, kto interesuje się historią społeczną PRL, ale też tym, którzy szukają literatury zaangażowanej, uważnej i dalekiej od uproszczeń. To reportaż, który zostaje w pamięci i skłania do dalszych przemyśleń. • ** 19:42 * 03.08.2025 * 68/2025 *

  +2 trafna
• 

  skywalker18
  Opowieści o ludziach, którym komunizm dał lub zabrał szanse na inne życie. Wielu bohaterom książki PRL dał m. in. szanse na zdobycie wykształcenia średniego lub/i wyższego, do którego przed wojną nie mieli by dostępu ze względu na odległość i koszty.

Brak wątków