Historia bez cenzury

Autor:
Wojciech Drewniak
Wydawcy:
HBC (2017-2022)
Wydawnictwo Znak - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2014-2019)
HBC - SIW Znak (2016-2017)
ISBN:
978-83-240-3452-9, 978-83-240-4196-1
978-83-240-8526-2
Autotagi:
biografie
druk
książki
publikacje popularnonaukowe
4.4 (5 głosów)

Książka zawiera treści nieodpowiednie dla dzieci oraz kontrowersyjne skróty myślowe. Jeśli jest to dla Ciebie poważny problem, zrezygnuj z dalszego oglądania chociaż pewnie będziesz żałować. Po co ta książka, skoro wszystko jest w internetowym programie? Tak się składa, że nie wszystko. Nie da się w piętnastominutowym odcinku opowiedzieć o jakimś władcy od początku do końca. Wiele ciekawych i ważnych rzeczy musimy sobie darować. W tej książce dostajecie Historię Bez Cenzury w wersji full wypas. Nie było żadnych ograniczeń długości tekstu. Mogłem pisać do momentu, aż poczułem: OK, Wojtas, to chyba wszystko. [Wojtek Drewniak].
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • HBC wymiata :)
  • Wojtka Drewniaka uwielbiam po całości! Już od paru lat śledzę kanał "Historia Bez Cenzury" i z każdym odcinkiem dowiaduję się nowych rzeczy przy niep­owst­rzym­ywan­ych rechotach śmiechu. Wojciech ma talent do przekazywania wiedzy. Oczywiście - jest ona skondensowana, bo ciężko przedstawić historię jakiegoś wydarzenia od A do ZET w kilkunastu minutach. Wydaje mi się, że tym, co jest w nim fenomenalne jest to, że potrafi on zainteresować swoich odbiorców do tego, żeby pogłębiali swoją wiedzę. • Jeszcze przed otwarciem książki wiedziałam, że będzie świetna. Że będzie napisana lekkim językiem i wypełniona żartami. Wojtek prezentuje nam sylwetki kilku polskich władców (z jednych dumnymi być możemy, z drugich - nie za bardzo). Obok królów pojawia się postać Piłsudskiego. Dlaczego? Aaaa - to już trzeba przeczytać samemu! • Polecam tę książkę każdemu. Serio. Jeżeli nie lubicie historii i zawsze Was nudziła to sięgnijcie po tę pozycję, bo dowiecie się naprawdę super ciekawych rzeczy bez niepotrzebnego zalewu dat (jak pisze sam Wojtas - nie daty są istotne a to, czemu było tak, a nie inaczej!) i nazwisk. Dostajecie skondensowaną wiedzę wypełnioną ciekawostkami, którymi serio możecie potem chwalić się przy piwie ze znajomymi, o! Albo przy winie Tokaj - wiecie, że był to ulubiony trunek Batorego? No, teraz już wiecie!
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo