Uzdrawiająca moc przebaczenia

Autor:
Józef Witko
Wydawca:
Wydawnictwo Esprit (2012-2023)
ISBN:
978-83-61989-93-6, 978-83-67742-50-4
Autotagi:
druk
książki
publikacje religijne

Ojciec Józef Witko, posługujący od wielu lat modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie, pokazuje, jak ważne w procesie uzdrowienia duchowego i fizycznego jest przebaczenie. Jego brak nie tylko zamyka ludz­kie serce na działanie Bożej łaski, ale też sprawia, że człowiek staje się nieszczęśliwy, skupiony na samym sobie i swoim cierpieniu. Autor książki udowadnia, że przebaczenie - choćby wydawało się bar­dzo trudne - jest możliwe. Dzięki Bożemu działaniu nawet najbardziej zranione, złamane serce zdolne jest przebaczyć nie tylko urazę, ale też najgorsze krzywdy. Ojciec Witko ukazuje to na przykładzie biblijnych postaci takich jak Józef, który został sprzedany przez własnych bra­ci w niewolę, czy Dawid, który był prześladowany przez Saula. Przed­stawia także współczesnych świadków wiary, np. Immaculée Ilibagizę, która potrafiła przebaczyć mordercy swojej rodziny po rzezi w Ruan­dzie. Te bolesne historie pokazują, że Bóg ma moc nawet z największego zła wyprowadzić dobro. Teksty Ojca Józefa, jak również zawarte w książce modlitwy oraz liczne świadectwa osób, które dzięki przebaczeniu otrzymały od Pana fizyczne i duchowe uzdrowienie, mają za zadanie ukazać, jak wielką siłę ma przebaczenie, jak zmienia ono ludzkie serce i otwiera je na uzdrawiające działanie Boga. źródło opisu: materiały wydawcy
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo