Na przekór

Autor:
Irena Dobosiewicz
Wydawcy:
Agencja Reklamowa Mediakon Wydawnictwo Psychoskok (2015)
NASBI (2015)
Legimi (2015)
ebookpoint BIBLIO (2015)
ISBN:
978-83-7900-312-9, 978-83-7900-313-6
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
4.0

„Na przekór” Ireny Dobosiewicz to powieść pełna bólu, cierpienia, wzruszeń i tęsknoty za prawdziwą miłością, która czasami bardzo późno, ale jednak przychodzi. U Agaty, matki dwojga dzieci, a zarazem głównej bohaterki książki, zostaje zdiagnozowana choroba Alzheimera. To dopiero początkowe objawy, jednak kobieta wie, że niebawem przestanie funkcjonować w normalnym świecie. Jej małżeństwo to też tylko fasada, za którą czai się pustka. Chcąc złapać oddech, wyjeżdża samotnie w góry, gdzie zakochuje się w niej młody mężczyzna. Sebastian nie jest jej obojętny, jednak nie może przyjąć jego miłości. Ten wkrótce umiera. Wydawać by się mogło, że tragiczne wiadomości i bolesne przeżycia już się wyczerpały, a jednak przewrotny los uszykował jeszcze jedno wielkie cierpienie. U trzyletniej córki Agaty zostaje zdiagnozowany złośliwy guz mózgu. Dziecku pozostaje maksymalnie rok życia. Jak przygotować je na śmierć? Jak samemu się na to przygotować? Czy w ogóle można? Przed takimi problemami staną Agata, jej mąż i syn. Każda z sytuacji opisanych w powieści jest trudna do przeżycia. Nagromadzenie ich wydaje się niemożliwe do przetrwania. Jednak autorka pokazuje, że może być inaczej, bo "Na przekór" jest wbrew pozorom książką o dobru, o wielkiej sile przetrwania, która drzemie w każdym człowieku. Wreszcie o tym, że trzeba umieć pogodzić się z przeznaczeniem, a koniec jego etapu zawsze może być początkiem nowego, lepszego...

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Dziś parę słów o pozycji, wobec której trudno przejść obojętnie, czyli o "Na przekór" Ireny Dobosiewicz. • Bohaterką jest Agata mogłoby się wydawać kobieta szczęśliwa i spełniona - ma pracę w szpitalu, męża, dwójkę dzieci, ale niestety los nie jest dla niej łaskawy. Niby banalne przemęczenie i chwila niedyspozycji w pracy jak się okazuje jest początkiem poważnej choroby, ale jak walczyć z chorobą, gdy nie mamy wsparcia w partnerze? Kiedy nie ma z kim podzielić się swoimi wątpliwościami i strachem o to, co przyniosą kolejne dni, gdy wszystko jest na Twojej głowie. Jednak pewnego dnia Agata poznaje mężczyznę, który zakochuje się w Agacie bez pamięci i z którym może stworzyłaby duet idealny, gdyby nie okazało się że jest on śmiertelnie chory. Kiedy wydaje Ci się, że już nic gorszego nie może Cię spotkać, że osiągnąłeś kres swoich możliwości nadchodzi kolejny cios. Jak matka, której córeczka jest oczkiem w głowie zareaguje na wiadomość o nieuleczalnej chorobie, która odbiera jej dziecko? Co zrobić, aby nie pokazać dziecku swojej rozpaczy, a wręcz przeciwnie przygotować je na odejście? • Agata jest dla mnie trochę przykładem osoby "jak trwoga to do Boga", gdyż właśnie w taki sposób chce przygotować córkę na odejście z tego świata. • To lektura, która wywołuje mnóstwo emocji, zmusza do zastanowienia i wzrusza. Jednych wzruszy walka Agaty z chorobą, innych walka o dziecko, myślę że każdy weźmie z tej książki coś dla siebie. Agata właśnie na przekór przeciwnościom walczy dalej, nie poddaje się, choć zdarzają jej się chwile zwątpienia. Komu z nas takie chwile są obce, może nie spada na nas taki ogrom nieszczęść, ale poza złem spotyka nas także dobro. • To było moje pierwsze spotkanie z autorką, jednak z pewnością nie ostatnie. Pozycja napisana jest w bardzo przystępny sposób, czyta się szybko i ciężko odłożyć ją na bok. • Pomimo, iż książka nie jest tak popularna jak inne dostępne pozycje to jest warta uwagi i poświęcenia jej uwagi. Za możliwość jej zrecenzowania serdecznie dziękuję Wydawnictwo Psychoskok, a Was zachęcam do przeczytania.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
magdalena.marciniak
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo