By dziecko było geniuszem:

wprowadzenie do edukacji komplementarnej

Autor:
Wiesław Andrukowicz
Wydawca:
Oficyna Wydaw. Impuls (2012)
ISBN:
978-83-7850-074-2
Autotagi:
druk
książki
publikacje popularnonaukowe
wychowanie
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wiesław Andrukowicz jest doktorem w Zakładzie Dydaktyki Ogólnej Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Zajmuje się głównie dydaktyką komplementarną, w tym teorią kształcenia protwórczego. • Niniejszą pracę rozpoczyna od rozważań dotyczących ludzkiego geniuszu, przedstawiając geniusz jednostkowy, wspólnoty, różnojedni, intuicji i wychowania całościowego. Następnie przechodzi do omówienia zadań edukacyjnych i etapów rozwoju w cyklu życia człowieka oraz zdolności w ujęciu całościowym. Analizuje rozwój człowieka skupiając się na poszczególnych jego strategiach: retrospektywnej, deskryptywnej, transgresyjnej i prospektywnej. • Według autora „geniusz” to osoba, która wykracza daleko poza obecną świadomość danej epoki, a nadto w sposób oryginalny, użyteczny i szlachetny. Praca ta nie daje jednak czytelnikowi gotowych recept, jak uczynić dziecko genialnym, lecz zmusza do przemyśleń nad tendencjami, strategiami i technikami stymulowania zdolności i genialności. Ukazuje rolę samych edukowanych oraz bardzo odpowiedzialną rolę rodziców, opiekunów i wychowawców w procesie współtworzenia osobowości, zdolności, talentu i genialności dziecka. • Dlatego książkę tę polecam szczególnie rodzicom, nauczycielom, studentom pedagogiki, a także wszystkim tym, którzy mają bezpośredni lub pośredni wpływ na kształtowanie i rozwijanie dziecka jako ludzkiej istoty. • opracowała: Joanna Koterba - Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo