O wiecznym pokoju:

zarys filozoficzny

Autor:
Immanuel Kant (1724-1804)
Tłumacz:
Feliks Przybylak (1933-2010)
Przedmowa:
Karol Bal
Redakcja:
Karol Bal
oraz:
Feliks Przybylak (1933-2010)
Wydawcy:
Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego (1992-1995)
Uniwersytet Wrocławski - Wydawnictwo
Wydane w seriach:
Acta Universitatis Wratislaviensis
Acta Universitatis Wratislaviensis. Filozofia
Biblioteka Przekładów
Biblioteka Przekładów - Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego
ISBN:
83-229-0837-7, 83-229-1157-2
Autotagi:
druk
książki
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "O Wiecznym Pokoju" • Autor: Immanuel Kant. Moja ocena: 9/10. • "O Wiecznym Pokoju" to głęboki i ponadczasowy traktat filozoficzny, który przede wszystkim kierowany jest do osób zarządzających państwami, ale jego przesłanie może rezonować z każdym czytelnikiem zainteresowanym ideą globalnego pokoju. Kant przedstawia swoją wizję świata, w którym narody mogą żyć w harmonii, co rodzi refleksję nad tym, czy taka wizja jest możliwa do zrealizowania, czy pozostaje jedynie utopijną mrzonką. • Autor nie idealizuje rzeczywistości – z jednej strony realistycznie opisuje istniejący stan rzeczy, a z drugiej ukazuje, jak świat mógłby wyglądać, gdyby kierowano się rozumem, etyką i zasadami sprawiedliwości. Kantowa koncepcja pokoju trwałego opiera się na moralnych fundamentach, które nie tracą na aktualności, nawet w dzisiejszych czasach. • Traktat ten, mimo swojej teoretycznej natury, niesie ze sobą niezwykle praktyczne przesłanie dla tych, którzy mają wpływ na międzynarodowe relacje. To dzieło, które inspiruje do refleksji nad polityką, spra­wied­liwo­ścią­ i tym, jak można budować lepszy świat. • Gorąco polecam lekturę, zarówno dla tych, którzy zajmują się polityką, jak i dla wszystkich, którym bliska jest idea pokojowego współistnienia. • ** 21:43 * * 12.01.2025 * 06/2025 *
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo