Nieoczywiste zestawienie twardych danych pokazujących systemowe ignorowanie istnienia, potrzeb i osiągnięć połowy ludzkości. Na pociechę - skoro już sobie uświadomimy brak, będzie można go wypełnić treścią.

Jak to jest, kiedy jedziesz oglądać chatkę w lesie, o której opowiadał ci wielokrotnie dziadek? Kochany dziadunio, huśtał cię na kolanie i snuł opowieść o tym, jak oganiał się od strasznych wilków w słoweńskiej kniei. Jedziesz tam i widzisz górki, skrywające masowe groby. Mordercą okazuje się twój dziadunio. Niełatwa historia rodziny Martina Pollaka skłoniła go do zgłębienia tematu ukrywania śladów po mordach. Odpowiedzi na pytanie dlaczego ludzie wypierają obrazy zabieranych do lasu sąsiadów, dlaczego mordercy sadzą młodniki na dołach śmierci, czemu tak istotne jest dla nich odebranie, zaraz po życiu, jeszcze pamięci o życiu ich ofiarom.

Mnóstwo ciekawostek, wartka opowieść ukazująca nieznane oblicza monarchów. Przeczytałam z zain­tere­sowa­niem­

Książka trudna, dla osób zain­tere­sowa­nych­ fizyką, entuzjastów sztucznej inteligencji,ale także biologów z jakim-takim aparatem matematyczno-fizycznym. W każdym razie nie dla każdego

Jestem pod wrażeniem niezwykle pracochłonnego dzieła naukowców. Ogrom faktów podanych w dwu tomach jest przytłaczający. Niestety śmierć ludzi, którym odebrano prawa, obywatelstwa, majątek i w końcu życie pozostała przez lata tajemnicą nie tylko twórców holokaustu, ale i tych, którzy dzięki niej wzbogacili się. I nie chodzi o przejęcia domów, czasem zabór dwóch kołder niszczył jakąkolwiek skłonność do współczucia ofiarom. To rodzaj wyparcia, który pozwolił na przeżycie mimo wyrzutów sumienia. Moim zdaniem najwyższy czas, by oddać ofiarom Holokaustu ich historię, bo nie byli w całości zapomniani z winy od nichniezależnej.