Nie przepadam za zbiorami opowiadań. Wolę dłuższe, ale za to konkretne historie. • "Morderstwo w zaułku" - całkiem dobra, porywająca opowieść. Gdy za oknem fajerwerki - nikt nie zwraca uwagi na hałas. I tak następnego dnia zostają znalezione zwłoki młodej dziewczyny. Zabójstwo? Samobójstwo? Tylko czy szczęśliwa, zaręczona dziewczyna miała ku temu powody? Z pomocą przyjdzie jak zwykle Herkules Poirot. • "Niewiarygodna kradzież" - średnio przypadła mi do gustu. Najpierw długie opisy przyjęcia, które odbywa się u bogatego polityka. Niestety, w czasie tej sielanki, giną ważne dokumenty. Jeśli te wpadną w niepowołane ręce, to wszystkim grozi nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Kto z gości przywłaszczył sobie wartościowe papiery? • "Lustro nieboszczyka" - Poirot otrzymuje list z prośbą o pomoc. Nadawca listu podejrzewa, że został oszukany. Niestety, zanim detektyw dociera na miejsce, nadawca listu ginie... • "Trójkąt na Rodos" - po raz kolejny nasz detektyw musi odpocząć i udaje się na urlop, ale nie zaznaje tam upragnionego spokoju... • Wracając do początku mojej recenzji - w przypadku tych historii nie można za bardzo narzekać na owe zbiory opowiadań. Opowiadania są całkiem dobre, choć nie wszystkie przypadły mi do gustu. Nie czekamy długo na rozwiązanie zagadki, a i tak bywamy zaskoczeni.

To było moje pierwsze spotkanie z tą zwariowaną parą detektywów. Tommy i Tuppence z początku bardzo zyskali sobie moją sympatię. Z kolejnymi rozdziałami jednak zaczęli mnie nudzić. Para małżonków chciała, żeby w ich życiu wydarzyło się coś nies­podz­iewa­nego­, wyczekiwali jakiejś porywającej przygody. I dostali to, co chcieli - obejmują biuro dete­ktyw­isty­czne­ i po krótkim czasie oczekiwań dostają pierwsze zlecenia. W rozwiązywaniu zagadek wcielają się w role literackich detektywów, przybierając przy tym ich metody działania. "Śledztwo na cztery ręce" nie było złe, ale póki co wzbraniam się przez kolejnymi książkami, gdzie występuje ta para.

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu i przyznam, że musiałam przeczytać kilka recenzji, żeby przypomnieć sobie o czym ona była. Jest to typowa powieść Agaty Christie - morderca wydaje się być oczywisty, wszystkie dowody wskazują na niego. Coś w tym wszystkim jednak nie pasuje - i tu z pomocą przychodzi Herkules Poirot. Rzec by się chciało, że to już standardowa procedura. Bynajmniej historia dobra, choć jak widać - po pewnym czasie, a także po kolejnych kryminałach Christie, się ulatnia. ;)

W zbiorze twórczości Agaty Christie znalazła się ta wyjątkowa pozycja - książka inna niż wszystkie. Nie jest to typowy kryminał - raczej z domieszką powieści przygodowej. Mimo to jest niezwykle porywająca, bogata w różne zwroty akcji. Polecam, bardzo przyjemna lektura.

Kolejna, ciekawa zagadka, którą serwuje nam Agata Christie. Jako, że akcja rozgrywa się w akademiku, to w historii przewija się masa studentów, masa osobowości, do tego wszystkiego różnych narodowości. Przyznaję, że musiałam sobie notować każdą pojawiającą się w tej historii postać. Gdyby nie to, chyba zgubiłabym się, kto właściwie kim jest w tym bałaganie. Książkę oceniam jako przeciętną, bo nie była to najlepsza odsłona mistrzyni kryminałów.